Monthly Archives: September 2015

MAJECZKA WALCZY O ŻYCIE…

Dziecko to największe szczęście – tupot małych stópek, radosny śmiech, maleńkie rączki i główka, zapach delikatnych włosków, pierwsze słowo „mama”,… . Można by je tylko tulić i całować…Majeczka – nasze małe szczęście, zawsze pełna życia, wszędzie biegała roześmiana i przy każdej okazji tańczyła – to nasze najpiękniejsze wspomnienia. Teraz, po dwóch latach walki z chorobą już trudno sobie przypomnieć, ze było tak beztrosko… Otrzymaliśmy cios, który radość z cudownego dzieciątka zamienił w strach, ból i nieustanną walkę o jej życie…

NAJSTRASZNIEJSZE CHOROBY W MALEŃKIM CIAŁKU LAURY – MIOPATIA I RAK – NEUROBLASTOMA…

Laura przyszła na świat 23 kwietnia 2015, Szczęście jednak nie trwało długo. Od pierwszych chwil jej życia widać było, że coś jest nie tak. Ale nikt nie spodziewał się, że będzie aż tak źle. Nasza córeczka urodziła się wiotka. Po tygodniu usłyszeliśmy wstępną diagnozę- rdzeniowy zanik mięśni. Szok, rozpacz strach. Nie da się określić słowami tego, co czuje rodzic w takim momencie. Lekarze wykonali też biopsję mięśnia z której dowiedzieliśmy się Laura choruje na Miopatię. Bardzo rzadką jej postać: Wrodzona Dysproporcja Włókien Mięśniowyc, ale najgorsze miało być jeszcze przed nami…

NATANEK WALCZY Z NOWOTWOREM – NEUROBLASTOMĄ

URATUJCIE MOJE RĄCZKI I NÓŻKI!!!

W ciąży życie jest takie ważne i pełne nadziei, bo przecież tak blisko Twojego serca bije drugie maleńkie serduszko, które jest częścią Ciebie… I te chwile wyczekiwania, kiedy będę mogła je przytulić, ucałować delikatną główkę, maleńkie rączki i nóżki, patrzeć godzinami jak śpi … – to były piękne marzenia. Ale życie nie przyniosło spokoju i radości tylko strach, ból i ciągłe pytanie: DLACZEGO?

CHCĘ PO PROSTU BYĆ… DLA NICH…

Bycie Tatą to ogromny dar i odpowiedzialność. Chciałbym mojemu synkowi dać wszystko, co dziecko potrzebuje do szczęścia. Dziecięce marzenia to: nowy rower, robot lub samochód zabawka, … . Jednak marzenia mojego synka są inne niż pozostałych dzieci. Ja dobrze wiem czego on pragnąłby ode mnie najbardziej – aby przy nim pozostał i nie odszedł zbyt szybko. Kubuś chciałby nie stracić taty…, a ja choć staram się z walczyć z całych sił, wiem, że nie ode mnie to zależy… CIERPIĘ NA NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY NERKI, OBECNIE Z PRZERZUTAMI DO PŁUC,WĄTROBY,MIĘŚNIA LĘDŹWIOWO-BIODROWEGO

LEK RATUJĄCY ŻYCIE NARII – WALKA Z RAKIEM…

Co byś zrobił gdybyś dowiedział się, że Twoje dziecko ma złośliwy nowotwór, który powoli lecz nieubłaganie odbiera siły z jej maleńkiego ciałka… Trwasz przy łóżeczku córki i widzisz jak cierpi i sercu cierpisz jeszcze mocniej… Z drżeniem rąk oczekujesz kolejnych wyników badań, w duszy z całych sił błagasz o nadzieję, a dostajesz jeszcze silniejsze ciosy – informacje o przerzutach, wznowach, nowych ogniskach nowotworowych. Łzy płyną w niepohamowanej rozpaczy i tylko ledwo je wstrzymujesz przy niej, aby ich nie widziała…I gdy Twoje życie sięga już dna bólu, jaki może znieść matka, dowiadujesz się, że jest lek który może Twoją córeczkę uratować ale …

MALEŃKA PELASIA … – 750 gram SZCZĘŚCIA…

Po prawie trzech tygodniach pobytu w szpitalu Mała Pelasia przyszła na świat w 28 tygodniu ciąży z powodu nadciśnienia ciążowego. Była maleńka, miała zaledwie 715g i mieściła się w jednej dłoni . Przez tak wczesny tydzień ciąży idzie wiele powikłań i schorzeń przede wszystkim skrajne wcześniactwo, bardzo niska masa, niewydolność oddechowa, zaburzenia oddychania, niedokrwistość, żółtaczka, zaburzenia rytmu serca. Podczas pobytu w szpitalu zdiagnozowano retinopatię, operację bardzo przeżyliśmy tym bardziej, że córka bardzo długo wybudzała się z narkozy

PILNA OPERACJA RATUNKIEM DLA KUBUSIA…

Czasem zdaje mi się, że najbardziej boli mnie jego ufne spojrzenie – oczka maleńkiego synka, który wierzy, że mamusia go uratuje – zabierze ból, wyprostuje rączki i nóżki i sprawi, że będzie już zdrowy… Gdy Kubuś pyta -„Mamusiu kiedy będę chodził sam? Mamusiu kiedy zjem sam obiadek? Kiedy zagram w piłkę i sam pojadę na rowerku?” – odpowiadam: „Niedługo synku, niedługo…”, ale te słowa mnie aż bolą, bo wiem, że to nie ode mnie zależy… Operacje są tak drogie, ze dla nas samych zupełnie nieosiągalne… Do oczu cisną mi się gorzkie łzy i ledwo je powstrzymuję, aby mój Kabulek ich nie zauważył…