ZAGROŻONE SERDUSZKO ZOSI…

31.10.2007 roku był najpiękniejszym dniem w życiu Justyny i Waldka. Po 41 tygodniach czekania wreszcie mogli przytulić swój największy skarb, najwspanialszą, najpiękniejszą dziewczynkę na świecie. Urodziła się zdrowa. 10 punktów Apgar. Czy rodzice oczekujący narodzin wymarzonego, ukochanego dziecka mogą usłyszeć coś piękniejszego?

I nagle w pierwszej dobie swojego życia los rzucił Zosi rękawicę – podejrzenie poważnej wady serca z powodu sinicy centralnej i szmeru nad sercem… Karetka, Klinika Kardiologii i Nefrologii Dziecięcej Samodzielnego Szpitala Klinicznego im. Karola Jonschera w Poznaniu. Radość rodziców zastąpiły strach i przerażenie…Liczne badania potwierdziły złożoną wadę serca: podwójną drogę odpływu jednej z komór, ubytek międzykomorowy, drożny otwór owalny, zwężenie prawego ujścia tętniczego, całkowicie nieprawidłowy spływ żył płucnych, duży niedorozwój lewej komory serca oraz niedorozwój serca z sinica centralną.

Zośka podniosła tę rękawice. A jej rodzice wraz z nią. Przeszli koszmar operacji, OIOM-u, zapaleń płuc, szans szacowanych na 20 %. Ale się nie poddali. Walczyła Zosia, więc walczyli wspólnie z nią.Ale zły los uznał, że tę rodzinę spotkał za mały dramat. U Waldka zdiagnozowano NOWOTWÓR. Justyny musiała zadbać o obie najbliższe jej osoby walczące o życie. Waldek walczył, ale potwór był silniejszy. Dzień przed tym, jak dołączył do grona Aniołów poprosił Justynę, by walczyła o Zosię za nich oboje. Gdy odchodził, Zosia zmagała się z kolejnym zapaleniem płuc, a jednocześnie zdiagnozowano u niej głuchotę… Miała 3 lata… Tylko w dniu pogrzebu mama Zosi pozwoliła sobie na upust emocji… 3 – letnia córeczka ocierająca jej łzy tetrową pieluchą postawiła ją do pionu.

I stoi w nim do dziś. Walczy o swoją Księżniczkę jak lwica. Zosia jest już po jednej operacji u dr. Malca. Przed nią niestety kolejne, bo serduszko rośnie i trzeba je cały czas naprawiać. Wciąć życie jej maleńkiej córeczki jest zagrożone. Kolejne operacje i bieżące leczenie Zosi to ogromne koszty. Mimo „daru” od losu obie z mamą starają się żyć pełną piersią. Celebrować każdą chwilę. Zosia mimo, że nie słyszy, czuje… Jej serduszko mimo, że chore – kocha… Tak po dziecięcemu… Szczerze…

Justyna mimo, że nie jest jej łatwo, bo naszemu państwu daleko do „przyjazności” dzieciom niepełnosprawnym i ich rodzicom, walczy o szczęście swojej córeczki. Dla niej i dla Waldka… Problemy zdrowotne Zosi są potęgowane przez problemy egzystencjalne… Naprawdę nie jest łatwo… Ale walczy… By Zosia mogła beztrosko tańczyć w sadzie… Jak kolorowy ptak… Przełyka gorzkie łzy, przełyka podłość ludzką, której już tak wiele doświadczyła. Chowa dumę do kieszeni i walczy. Bo jej córka zasługuje na beztroskę, na szacunek, na pomoc, na zdrowe serduszko, które nie będzie tykać jak bomba zegarowa, cały czas przypominając że życie Zosi jest zagrożone…