BĘDĘ CIĘ KOCHAŁ DO KOŃCA ŚWIATA I JEDEN DZIEŃ DŁUŻEJ!
Dzień 15 marca 2017 miał być dla naszej rodziny kolejnym zwyczajnym dniem składającym się z rutynowych czynności. Wraz z mężem Dawidem przygotowywaliśmy się do pracy na popołudniową zmianę. Ja kończyłam gotować obiad dla syna Bartka, który miał niedługo wrócić ze szkoły, natomiast mąż wybrał się pospiesznie jeszcze do mechanika skonsultować awarię w samochodzie. Dzień jak co dzień – w pośpiechu odmierzany minutami, kiedy nie mamy czasu docenić tego, co faktycznie posiadamy: rodziny, zdrowia, miłości… Do czasu. W tym dniu żadne z nas nie dotarło do pracy…
Przed południem otrzymałam telefon, który sparaliżował mój umysł. „Dawid miał wypadek” – słowa te niczym zaklęcie w jednej chwili odmieniły moje a tym samym i nasze życie. Widok, jaki zastałam na miejscu zdarzenia był przerażający – nasze auto wyglądało jak niekształtna masa z plasteliny. Przed samochodem leżał silnik. Scena ta uzmysłowiła mi siłę, z jaką musiało nastąpić zderzenie z drzewami. Straż pożarna walczyła z pojazdem próbując wyciągnąć z niego Dawida.
Powróciły nachalnie wspomnienia. Już raz widziałam bliską mi osobę w takim właśnie stanie – mojego tatę, którego niestety
straciłam w wypadku samochodowym. Miałam tylko 13 lat, tyle samo co nasz syn Bartek. Doskonale pamiętam rozpacz, bezradność, poczucie niesprawiedliwości, z którymi oswajałam się latami. Nigdy natomiast nie pogodziłam. Wraz z mamą i dwiema młodszymi siostrami zostałyśmy same. Nasz opiekun i autorytet opuścił nas choć pewnie wcale tego nie chciał. Nie mogłam opędzić się od natłoku skojarzeń: czy los chce tego samego dla naszego syna?
Pełni poświęcenia i zaangażowania w akcję strażacy wydobyli z wraku nieprzytomnego Dawida. W stanie bardzo ciężkim został on natychmiast przetransportowany helikopterem do szpitala w Krakowie. Diagnoza lekarzy w pierwszych dobach była straszna: obrzęk narządów wewnętrznych, liczne krwiaki w mózgu, niedowład lewej strony ciała, strzas
kana miednica… Rozpoczęła się walka o niemożliwe – ocalenie życia mojego męża. Wspierany przez profesjonalnych lekarzy Dawid wygrał pierwszą rundę i został z nami. Wiem, że zrobił to tylko i wyłącznie dla nas. Kolejny ruch należy do mnie – muszę zrobić wszystko by odzyskać nasze szczęście. Stan, w jakim obecnie się znajduje się mój mąż nadal zagraża jeg
o życiu i zdrowiu. Wciąż przebywa na Oddziale Intensywnej Terapii. Jednak wkrótce rola tutejszych lekarzy dobiegnie końca. O jego sprawność neurologiczno – ruchową musi
zadbać profesjonalny ośrodek rehabilitacyjny.
Wiele ośrodków współpracujących z NFZ odmówiło opieki nad Dawidem ze względu na jego stan, który wymaga profesjonalnego sprzętu i wykwalifikowanego personelu. Rehabilitacji natomiast chce się podjąć ośrodek, który niestety jest placówką prywatną. Cena zdrowia mojego Dawida jest bardzo wysoka, dalece przerastająca nasze możliwości finansowe. Dlatego zwracam się do Państwa o pomoc w tej nierównej walce. Bez niej ten młody bo zaledwie trzydziestosiedmioletni człowiek pozostanie więźniem własnego ciała do końca życia w sytuacji, gdzie przecież ma szansę na powrót do pełnego zdrowia. Obiecałam sobie że odzyskam Dawida, obiecałam to mojemu dziecku, które czeka na powrót swojego taty. Dano nam szansę na dopisanie własnego scenariusza. Proszę, weźcie w ręce długopisy i dopiszcie w nim choć po jednym dobrym słowie…
Pomóc Dawidowi można dokonując wpłaty na konto:
Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym “Kawałek Nieba”
Bank BZ WBK
31 1090 2835 0000 0001 2173 1374
Tytułem: “892 pomoc dla Dawida Sierki”
wpłaty zagraniczne – foreign payments to help Dawid:
Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym “Kawałek Nieba”
PL31109028350000000121731374
swift code: WBKPPLPP
Bank Zachodni WBK
Title: „892 Help for Dawid Sierka”
Aby przekazać 1% podatku dla Dawida:
należy w formularzu PIT wpisać KRS 0000382243
oraz w rubryce ’Informacje uzupełniające – cel szczegółowy 1%’ wpisać “892 pomoc dla Dawida Sierki”
Dawidowi można też pomóc poprzez wpłatę systemem Przelewy24:
