logowanie do subkont

Przekaż 1,5% podatku na pomoc dzieciom

Fundacja Kawałek Nieba

Fundacja Kawałek Nieba

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

LAURA I CHOROBA KTÓRA ZMIENIA ŻYCIE…

Mam na imię Laura. Wychowuję się w rodzinie zastępczej. Od wielu lat choruję przewlekle na cukrzycę insulinozależną. Moje życie, w dużej jego części, skupione jest na stałym monitorowaniu przeróżnych parametrów i przestrzeganiu rygorystycznych zasad dotyczących stanu mojego zdrowia. Dzięki zaangażowaniu i pomocy rodziny zastępczej, staram się żyć normalnie, jednak niezależnie od miejsca w jakim się znajduję, czy będzie to szkoła, sklep, czy dom, muszę wykonać pomiar cukru i podać sobie zastrzyk. Te sytuacje są dla mnie niezwykle stresujące i często krępujące.

ZMIEŃMY LOS KACPRA – WALCZY Z GUZEM MÓZGU…

Kacper urodził się 06.01.2002 r, jako dziecko zdrowe z 10 punktami. Do kwietnia 2016 r , był okazem zdrowia – oprócz drobnych infekcji nie było żadnych problemów zdrowotnych. Problemy ze zdrowiem zaczęły się w kwietniu 2016 roku. Zaczęło się od bólu głowy i omdlenia w szkole. Po wizycie w przychodni rejonowej , dostaliśmy skierowanie do neurologa i wtedy zaczął się nasz dramat. Neurolog zalecił EEG głowy, które wykazało zmiany w okolicach środkowo-skroniowych i skroniowo-potylicznych po lewej stronie. Syn dostal leki Neurotop, po miesiącu stosowania leku , ponownie zrobiliśmy EEG -lekarz po otrzymaniu wyników dał skierowanie na rezonans magnetyczny.

MOJA SZANSA NA ŻYCIE…

Nazywam się Jadwiga Stańczak. Choruję na stwardnienie zanikowe boczne (SLA). Chorobę zdiagnozowano u mnie w 2014 r. w maju. Pierwsze objawy pojawiły się już w 2012 r. Niestety na tę chorobę nie ma leku, który by leczył czy spowalniał proces choroby. Żaden lekarz nie daje cienia nadziei. W chwili obecnej nie poruszam się już o własnych siłach, ręce też już są niesprawne. Potrzebuję opieki 24 godziny na dobę. Pewnego dnia oglądając expres reporterów widziałam reportaż o Michale Łuczaku, który cierpi na tę samą chorobę. Był na przeszczepie komórkami macierzystymi w Chinach. Po powrocie widoczna była bardzo duża poprawa w stanie jego zdrowia. Skontaktowaliśmy się z Michałem prosząc o dane kontaktowe do kliniki w Chinach.

PORUSZYĆ SERCE, ABY BYŁO ZDROWE…

Arkadiusz Wójtowicz (15 lat) urodził się z wadą serca. Po trudnej ciąży, siny, nie dający oznak życia. Ale chciał żyć. Nigdy nie chciał się poddać. I udawało nam się. Pozostawaliśmy pod opieką Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie w Prokocimiu. I tak żyliśmy: my i wada. Jakby bezszelestnie. Z tym, że zabrała nam ona kilka marzeń. Choćby te, o byciu sportowcem. Piłkarzem. Arkadiusz musiał prowadzić ograniczony tryb życia, ale i tak na lekcjach wf-u pocił się bardziej niż inni – tak aktywnie dopingował kolegów z ławki.

WALKA O KACPERKA – ZBIÓRKA NA WÓZEK

Cześć, mam na imię Kacperek, urodziłem się jako zupełnie zdrowiutki maluszek z 10 pkt w skali Apgar. Pierwszy raz wtedy zobaczyłam pełne miłości oczy mamy i jej najwspanialszy na świecie ciepły dotyk. Byłem tak radosny, przywitał mnie też najukochańszy Tatuś i starszy braciszek. W rodzinnym domu pełen szczęścia rozwijałem się prawidłowo, aż do 6 tygodnia życia kiedy nagle coś zaniepokoiło moich rodziców… Zaczęły się problemy z moimi rączkami. Nie znamy dokładnych przyczyn, ale wpływ na to miało prawdopodobnie szczepienie. Z biegiem czasu nie potrafiłem sam przytrzymać główki, chociaż miałem już ok. 3 miesiące. Nikt nie przypuszczał, że to dopiero początek mojej walki z tak trudną chorobą…

KAŻDEGO DNIA TOCZĘ WALKĘ Z CHOROBĄ…

Mam na imię Alina. Od dziecka choruję na epilepsje. W ciągu miesiąca mam od 10 do 15 ataków z wykręcaniem całego ciała oraz utratą przytomności. Oprócz epilepsji mam 3 przepukliny w rdzeniu kręgowym. Starałam się przez 2 lata o rentę socjalna, ale jej nie otrzymałam. Przeszłam przez cały proceder sadowy, ale nie przyznano mi jej. Moim dochodem jest dodatek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł miesięcznie. Choroba zabiera mi bardzo dużo zdrowia. Podczas wykręcania czuje niesamowity ból.Każdego dnia toczę walkę z chorobą.

POMÓŻ KUBUSIOWI DOGONIĆ RÓWIEŚNIKÓW

Kubuś jest bardzo pogodnym, radosnym i energicznym dzieckiem. Urodził się w 2013 roku jako drugi z bliźniąt, wszystko było w porządku. Lekarze mówili, że jest okazem zdrowia. Jednak z miesiąca na miesiąc jego stan się pogarszał, wolniej się rozwijał i odstawał od siostry. Kiedy miał 18 miesięcy zdiagnozowano u niego mózgowe porażenie dziecięce z lewostronnym niedowładem spastycznym. Syn mój wymaga codziennej wieloprofilowej rehabilitacji, zajęć z psychologiem, logopedą oraz zaopatrzenia ortopedycznego. Wszystko to jest bardzo kosztowne i niezbędne do poprawy stanu zdrowia Kuby. Dzięki Państwa pomocy będzie miał szansę dogonić w rozwoju swoich rówieśników. Bardzo proszę o pomoc dla Kubusia!

WIARA CZYNI CUDA – WALCZYMY Z NOWOTWOREM

Emilek lat 8 do grudnia 2016 był okazem zdrowia. Cieszyłam się prawidłowym rozwojem i osiągnięciami syna do dnia, kiedy wybraliśmy się na wizytę do okulisty. Podczas badania panią doktor zaniepokoiło dno oka i zostaliśmy skierowania do neurologa. Po wykonaniu badania rezonansu magnetycznego stwierdzono zmiany za lewą gałką oczną, to, co usłyszałam zwaliło mnie z nóg „przykro mi bardzo, ale to glejak nerwu wzrokowego II stopnia”. Moje dziecko w każdej chwili może stracić wzrok i może zagrażać to życiu. Aby temu zapobiec i zmniejszyć cierpieniu dziecka chcę, aby Emilek był pod opieką lekarzy z dużym doświadczeniem i świetnymi wynikami w leczeniu nowotworów nerwu wzrokowego.

POMÓŻ NADUSI Z NPC ZATRZYMAĆ CHOROBĘ!

Nadia przyszła na świat w urodziny swojej mamy w sierpniu 2009r jako zdrowa, śliczna i oczekiwana córeczka. Już jako roczne dziecko stawiała pierwsze kroki i wymawiała pierwsze słowa. Nieco powiększony brzuszek lekarze zrzucili na karb matczynej nadwrażliwości. Jednak serce mamy nie dawało jej spokoju więc udaliśmy się z Natką na badanie USG. Wykazało ono powiększoną wątrobę i śledzionę. Morfologia krwi też nie wyglądała zbyt dobrze. Rozpoczęło się dochodzenie przyczyn takiego stanu. Nadusia zaczęła chorować, głównie na infekcje oddechowe. Kolejne badania i wizyty u specjalistów wykazywały coraz więcej niepokojących zmian np. w sercu i płucach. Podejrzewano wiele chorób od cytomegalii po boleriozę. Coraz częściej potrzebne były hospitalizacje

ABY MAKSIU WIDZIAŁ ŚWIAT I NIE BYŁO W NIM ŁEZ…

,,Mamusiu słyszę, że po cichu płaczesz… Patrzysz na mnie przez łzy, a ja chciałbym Ci powiedzieć „Mamusiu, nie płacz”. Ty mnie przytulasz. Czuję ciepło twojej twarzy. Chciałbym zawsze widzieć tylko Twój uśmiech. Chciałbym sam podbiec do Ciebie, pocałować, opowiedzieć o dzisiejszym dniu, pójść na spacer trzymając Cię za rękę, ale tego nie potrafię… Ty wiesz o tym najlepiej, a mimo to umiesz otrzeć łzy i uśmiechać się do mnie dając mi ciepło Twej bezgranicznej miłości. Wiem, że słyszysz mnie … sercem…

NADUSIA – CUD NASZEGO ŻYCIA

25.10.2015r dzień który zmienił nasze życie . Nie tak miało wyglądać przyjście na świat naszej córeczki. Jak każdy przyszły rodzic wyobrażaliśmy sobie piękny finał ,w którym usłyszymy jej płacz ,weźmiemy na rączki i całą noc patrzeć jakie cudo jest z nami. I to ,że będzie rozwijała się prawidłowo jak inne zdrowe dziecko. Niestety życie nie jest bajką, nie było nam to pisane. Zaczęła się walka o życie Nadii ,krzyki wołania ratujcie naszą córeczkę. Do dziś pamiętam słowa lekarza do nas „do Częstochowy na kolana” . Nigdy w cuda nie wierzyliśmy ale zaraz po powrocie została zamówiona msza za zdrowie Nadii, była to sobota msza rano a w południe wyjazd do Nadii na OIOM i ten cud się stał Nadia zaczęła samodzielnie oddychać, będąc wciąż w śpiące by uspokoić mózg po niedotlenieniu.

DLA KASI – ABY NIE BYŁO JUŻ WIĘCEJ ŁEZ…

Wciąż w pamięci mam ten dzień ,w którym fala nieopisanej radości ,mieszała się się z falą rozpaczy i bólu .To dzień narodzin Kasi. Eksplozja bezgranicznej miłości jaka rodzi się w sercu matki ,kiedy po miesiącach oczekiwania lekarz daje Ci na ręce maleńkie życie, całujesz delikatną główkę i jesteś najszczęśliwszą osobą na świecie .Słuchasz jak oddycha ,pierwszy raz płacze, wyciąga maleńkie rączki do Ciebie ,swojej mamy ,obserwujesz jak śpi ,uśmiecha się nie śmiało ,mogłabyś trwać przy niej ,taka zapatrzona ,przez całe wieki. Tak sobie wyobrażałam ,tak marzyłam …miałam rację co do jednego do ogromu miłości jaka wypełniła moje serce reszta stała się bólem i strachem o życie mojego dziecka.

SEBASTIANEK – CIĄGŁA WALKA Z NIEZNANYM

Dnia 12.01.2014 roku nasz synek Sebastianek przychodzi na świat. Jest dzieckiem idealnym: waga 3800 g, piękny różowy kolor, dostaje 10 pkt. Był to dla nas cudowny dzień, w końcu nasze starsze dziecko doczekało się upragnionego braciszka. Lecz nasze szczęście nie trwało długo. W 3 m-cu życia zauważyliśmy, że nasz Sebastian nie rozwija się prawidłowo. Jest ospały, nie chce podnosić główki ani nie zwraca uwagi na otaczający go świat i na nas. Wtedy zaczynamy szukać wszędzie pomocy. Odwiedzamy prawie każdego specjalistę w naszej okolicy lecz niestety nikt nie potrafi udzielić nam odpowiedzi co dolega naszemu dziecku. Jedno jest pewne – od tego czasu Sebastian jest ciągle rehabilitowany.

MARZENIE DLA MOJEGO SYNKA

Nasze dziecko urodziło się 22 marca 2012r z niewydolnością nerek. O tym, że Kuba urodzi się chory dowiedziałam się będąc w ciąży. W 23 tygodniu ciąży podczas badania USG lekarz stwierdził, że syn ma wadę nerek. Skierowano mnie do Instytutu Matki Polki w Łodzi i tam w 25 tygodniu ciąży, podczas operacji prenatalnej lekarze założyli Kubie shunt (opaskę) na nerki, aby synek mógł bezpiecznie doczekać do dnia przyjścia na świat. Kubuś zaraz po urodzeniu przeszedł operację polegającą na wyłonieniu przetoki pęcherzowo – skórnej.

RATUNEK DLA GABRYSI!

Kiedy zaszłam w ciążę z moim drugim dzieckiem spełniło się moje największe marzenie o posiadaniu większej rodziny. Moja starsza córka była bardzo szczęśliwa, jeszcze bardziej ucieszyła się gdy okazało się że będzie miała siostrę. Do drugiej ciąży podeszłam z większym spokojem, gdyż wiedziałam co mnie czeka, byłam przygotowana na nieprzespane noce, kolki, zmienianie pieluch i wszelkie ataki płaczu ale nikt mnie nie przygotował na to co mnie spotkało. Nikt mi nie powiedział że życie nie zawsze musi układać się tak jak ja sobie wymarzę. Kiedy teraz się tak zastanawiam i myślę o życiu sprzed urodzenia Gabrysi i w jednym słowie chciałabym je opisać było by to słowo „ sielanka”.

TYMUSIOWA MODLITWA O ŻYCIE

„Cierpienie powołuje nas do jeszcze większej miłości”. Jakże bliskie stały się nam te słowa w obliczu choroby i cierpienia ukochanego synka. Tymuś to żywe srebro, ale jego wesołe i beztroskie dzieciństwo skończyło się już półtora roku temu. To wtedy zaczął borykać się z nawracającymi infekcjami ucha, które wywoływały u niego ból i łzy a w nas narastające poczucie bezradności. Nasz świat zaczął się kręcić wokół wizyt lekarskich, kolejnych terapii i zabiegów, które nie przynosiły oczekiwanych rezultatów. Wreszcie postępujący niedosłuch zmusił lekarzy do rozpoczęcia pogłębionej diagnostyki.

NIEWIDZIALNA CHOROBA

Na co dzień walczę sama ze sobą, ze swoim organizmem, który zwrócił się przeciwko mnie, on który powinien być moim sprzymierzeńcem stał się moim największym wrogiem. Od najmłodszych lat chorowałam, pamiętam ciągłe pobyty w szpitalach, i że zawsze „coś było nie tak”. Dziś już wiem, że od najwcześniejszych etapów mojego życia zawodził mój system immunologiczny. Kiedy życzeniami na Święta nie były nowe zabawki pod choinką ale pragnienie spędzenia ich w domu z rodziną. Kolejno przyszedł niełatwy moment rozpoczęcia szkoły, nagminne nieobecności na zajęciach z powodu częstych chorób, ograniczony kontakt z rówieśnikami i to nieprzemijające poczucie choroby. Wraz z upływającym czasem mój stan zdrowia się pogarszał.

CHOROBA KTÓRA ODBIERA MI UKOCHANĄ MAMĘ…

Mama była pogodną, zdrową osobą, która pracowała z młodymi ludźmi, pełna wigoru i zaangażowania. Była zawsze wspaniałą babcią, żoną i przede wszystkim mamą. Jednak rok 2012 zmienił jej życie. Przewróciła się na ulicy i zaczęło się. Częste upadki, zaburzenia koordynacji, mowa spowolniona i z czasem niewyraźna. Rozpoczął się długi proces diagnozowania. Dochodziły inne objawy. Początkowo podejrzewano stwardnienie rozsiane, potem guza mózgu, Parkinsona i szereg innych. Podawano mnóstwo leków, ale bezskutecznie. Po wszystkim nie było poprawy, a było jeszcze gorzej. Doszły pieczenia w rdzeniu kręgowym tak jakby przypalano mamę żelazkiem. Krzyczała z bólu.

RAZEM DLA ADASIA! ABY DOGONIŁ RÓWIEŚNIKÓW

Mam na imię Adaś. Całkiem nie dawno skończyłem roczek. Dwa miesiące przed przyjściem na świat okazało się, że będę musiał stoczyć ciężką walkę, mimo tego jestem uśmiechniętym chłopakiem. Agenezja ciała modzelowatego to coś, co utrudnia mi normalne funkcjonowanie. Ta struktura specjalizuje się w przekazywaniu informacji pomiędzy półkulami mózgu. Można powiedzieć, że jest to największy komunikacyjny most między prawą a lewą półkulą. Wiem, że tam na górze, ktoś nade mną czuwa i wszystko będzie dobrze. Dziś potrzebuje Twojej pomocy, aby ćwiczenia, które wykonuję mogły odbywać się codziennie. Z Twoją pomocą szybciej nadrobię zaległości i będę mógł dogonić rówieśników. Razem możemy więcej!

POMAGAJMY HUBERCIKOWI

Nazywam się Hubert i mam 6 lat. Od niedawna stwierdzono u mnie chorobę- DYSTROFIA MIĘŚNIOWA, lecz choruję na nią od urodzenia. Jest to choroba genetyczna. Każdy mój dzień to walka- WALKA Z POTWOREM, który powoli osłabia mi mięśnie. Bardzo szybko się męczę, ale mimo to lubię chodzić do szkoły, bawić się z moimi braćmi i kolegami w klasie. Mama i tata często mi pomagają wchodzić po schodach. W szkole też mi pomagają, a najbardziej moja Pani z zerówki. Bardzo się mną opiekuje. Pomimo tego jestem wesoły, nie poddaje się, ćwiczę i jestem dzielny. Rodzice starają się jak mogą, aby opóźnić postępy choroby. Walczymy cały czas. Jestem chłopcem który ma serce i uczucia. Czasem lepsze, a czasem gorsze dni.

NIE WIDZĘ I BARDZO POTRZEBUJĘ POMOCY

Nazywam się Justyna. Mam na imię 28 lat. Jestem osobą niewidomą. Od 4 lat choruję na cukrzyc e typu I czyli tą najstraszniejszą inslunozależną. Zdiagnozowano też u mnie Zespół Wolframa i jestem podłączona do cewnika. Utrzymuję się z renty socjalnej i zasiłku pielęgnacyjnego, co nie wystarcza na leki ani zakup osprzętu i pompy cukrzycowej, którą bardzo potrzebuję. Zbieram na nią gdyż pompa, którą posiadam jest zużyta i kończy się jej termin przydatności. Dzięki pompie nie musiałabym być tak często w szpitalu, bo ona kontroluje poziom cukru we krwi i zapewnia mi bezpieczeństwo. Wahania cukru są ogromnym zagrożeniem. Jeśli jesteście w stanie mi pomóc to proszę pomóżcie…

LENKA I CHOROBA KTÓRA ZMIENIA DZIECIŃSTWO

7 letnia Lenka jest radosnym dzieckiem, które od 2 lat choruje na cukrzycę typu I. Jej codzienne czynności są podporządkowane ograniczeniom, które stawia jej choroba: ciągłe pomiary cukru, ograniczenia w diecie, brak możliwości udziału w licznych wyjazdach i imprezach szkolnych. Pomimo ogromnego wysiłku, który wkłada rodzina w kontrolę choroby Leny, bywają lepsze i gorsze chwile. Niestety nie wszystko jest zależne od czynnika ludzkiego. Sytuacja Leny może się znacznie polepszyć po zastosowaniu nowoczesnej technologicznie pompy Medtronic 640G i systemu CGM. Taki sprzęt sprawi, że poziom cukru Lenki będzie unormowany, a jej życie stanie się znowu 'normalne’ (niestety cukrzyca typu I na chwilę obecną jest chorobą nieuleczalną i można jedynie wspomagać się najlepszym dostępnym rozwiązaniem podawania insuliny, czyli pompą 640G).

PAWEŁEK – JEDEN NA MILION

Był piękny słoneczny majowy poranek 2014 roku, gdy nagle wydarzyło się to w co sama początkowo nie byłam w stanie uwierzyć. Rozpoczął się poród. Ale jak to – pomyślałam – przecież to dopiero 26 tydzień ciąży.
Wspominając tamten dzień mam wrażenie, że wszystko trwało jedną krótką chwilę i nawet nie zdążyłam pomyśleć o konsekwencjach tak wczesnego porodu, a Pawełek był już na świecie. Pytałam lekarzy: Czy mój syn żyje, czy wszystko w porządku? 622 gramy, 33 cm. Jeszcze żyje, ale jego stan jest krytyczny – usłyszałam w odpowiedzi, a mój świat obrócił się do góry nogami. Kolejne dni dłużyły się w nieskończoność. Codziennie nowe niepokojące informacje, strach, niepewność. Walka o życie!

ROZALKA – CODZIENNE ZMAGANIA Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ

Nasza córeczka Rozalia urodziła się w styczniu 2016 r. siłami natury. Chodź poród przebiegał sprawnie i szybko, to córka zachłysnęła się wodami płodowymi, co doprowadziło do niedotlenienia okołoporodowego i zamartwicy urodzeniowej. Córka z racji niewydolności oddechowej została oceniona tylko na 5 punktów w skali Apgar i jest rehabilitowana od 3 miesiąca życia z uwagi na wzmożone napięcie mięśniowe. Gdy Rozalka miała 1,5 miesiąca zaniepokoiły nas białe źrenice. Niemal natychmiast zdiagnozowano u niej wrodzoną zaćmę obuoczną. Obecnie jesteśmy po zabiegach usunięcia zmętniałych soczewek w obu oczach oraz po zabiegu usunięcia zaćmy wtórnej w oku lewym.

FILIPEK I WALKA Z GUZEM MÓZGU

W sierpniu 2010 r. wykryto u naszego syna Filipa nowotwór złośliwy mózgu okolic szyszynki. Konieczna była szybka operacja ze względu na zagrożenie życia dziecka. Następnie Filip został zakwalifikowany do chemioterapii, która nie odniosła skutków, więc syn został skierowany na radioterapię. W marcu 2011 r. odbyła się kolejna próba usunięcia masy resztkowej guza. Niestety dostęp do guza był ograniczony, więc operacja nie przyniosła oczekiwanych skutków. W czerwcu zakończyliśmy leczenie i pozostaliśmy pod opieką onkologiczną. W 2014 r. nastąpił nawrót choroby. Konieczna była kolejna operacja, podczas której guz ponownie nie został usunięty w całości.

POMÓŻ MI ZROZUMIEĆ ŚWIAT

Cześć, jestem Jaś, ale lubię też jak mówią do mnie Janek. Mam 6 lat. Jestem bardzo wesoły. Lubię się śmiać, skakać i bawić pociągami. Są jednak sprawy, które sprawiają, że codzienność nie wygląda jak u moich kolegów z przedszkola. Nie lubię hałasu i krzyku, boję się w tedy. Nie rozumiem, też tego jak bawią się inne dzieci. Chowany? Ciuciubabka? Nie wiem o co chodzi w tych zabawach… W zasadzie to wolę być sam. Nie mówię też za dużo… Ale bardzo chcę! I bardzo ciężko nad tym pracuję. Mama mówi, że to przez autyzm, który mam. Pomagają mi z niego wyjść rodzice, ciocie z przedszkola i panie na zajęciach. Jeszcze dużo pracy przede mną, ale myślę, że dam radę. Mama mówi, że zajęcia dużo kosztują, pewnie ma rację.

MICHAŁEK I TRUDNA WALKA Z CHOROBĄ

Michałek ma 10 lat, w styczniu 2014 roku zdiagnozowano u niego cukrzycę typu I. Chłopiec był załamany, jego siostra od kilku lat walczyła już z tą chorobą wiedział co go czeka, czym jest ta choroba i jakie trudności czekaj na jego drodze. Poziom cukru mierzy około 8 razy w ciągu dnia i nocy, musi cały czas przyjmować insulinę i przestrzegać specjalnej diety. Michałek oprócz cukrzycy ma także wadę wzroku- zez rozbieżny z pionowym, który w przyszłości ma być operowany. Pozostaje pod stałą opieką specjalistycznych poradni diabetologicznej i okulistycznej. Michał stawia czoła codziennym trudnościom, uwielbia grać w piłkę nożną lecz często musi się oszczędzać, nie może dać z siebie wszystkiego ponieważ wysiłek fizyczny obniża poziom cukru we krwi co prowadzi do ciężkich powikłań.

PODARUJ PIOTRUSIOWI KOLEJNE DNI ŻYCIA…

Jestem mamą trójki dzieci-córek :Alicji(12 lat-ur.11.01.2004r),Marysi(4 lata-ur.22.01.2012r) i syna Piotrusia (prawie 3lata-ur.25.12.2013r.), które wychowuję sama. U synusia Piotrusia w grudniu 2015r. ostatecznie potwierdzono badaniami genetycznymi DMD-DYSTROFIĘ MIĘŚNIOWĄ DUCHENNEA, która okazała się być wyrokiem dla mojego Piotrusia, bowiem jest nieuleczalną chorobą, jednakże istnieją możliwości przedłużenia życia Piotrusia m.in. poprzez intensywną rehabilitację i kinezyterapię, odpowiednią dietę i suplementację co na dzień dzisiejszy wiąże się z dużymi kosztami a które z biegiem czasu będą wzrastać.

JEDYNA NADZIEJA DLA BARTUSIA…

Nasz syn Bartuś zachorował w wieku 6 lat na dystrofię mięśniową Duschenne’a. Jest to choroba genetyczna, która bardzo szybko postępuje – zanik mięśni. Bartek w 9-miesiącu życia postawił swe pierwsze samodzielne kroczki. Wszystko było w porządku aż do momentu gdy skończył 6 lat. Zauważyliśmy, że dzieje się coś niepokojącego: Bartek często przewracał się, ciężko było mu przykucnąć czy wejść po schodach. Niedługo po tym zdiagnozowano tą okrutną chorobę. W Internecie znaleźliśmy informację, że nie ma na to leku tylko stała, intensywna rehabilitacja. W wieku 9-12 lat dzieci chore na dystrofię siadają na wózku a potem stopniowo zanikają wszystkie mięśnie…

NATALKA I KLAUDUSIA – DZIELNE BLIŹNIACZKI – PROSZĄ O POMOC W WALCE O ZDROWIE

Natalka i Klaudia są bliźniaczkami. Pomimo, iż nasze córeczki były bardzodługo wyczekiwanym owocem miłości, nie wszystko było jak w bajce. Urodziły się przedwcześnie i dzięki szybkiej interwencji lekarzy zostały przewiezione do specjalistycznego szpitala, gdzie walczono o ich życie i zdrowie. Rozpoznano u nich wiele powikłań wcześniactwa, które nie pozwalają zapomnieć o sobie do dzisiaj. Natalka – bliźniak I, późno zaczęła chodzić, ma zaburzenie fizjologicznych krzywizn kręgosłupa, koślawość kolan, epilepsję, dysplazję oskrzelowo-płucną, opóźnienie rozwoju psycho-ruchowego. Wymaga codziennej rehabilitacji i przyjmowania leków, nigdzie nie rusza się bez swojego ulubionego misia

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2024 Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym "Kawałek Nieba"