logowanie do subkont

Przekaż 1,5% podatku na pomoc dzieciom

Fundacja Kawałek Nieba

Fundacja Kawałek Nieba

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

POZWÓLMY LEONKOWI USŁYSZEĆ SZEPT…

Urodził się w Policach 28 grudnia 2015. Wychodząc ze szpitala Leonek przeszedł badanie przesiewowe słuchu z negatywnym wynikiem … Ale lekarze mówili „to wody płodowe”… Po pierwszym miesiącu zbadaliśmy Leonka po raz drugi znowu uspakajali nas że to nic takiego… Po trzecim badaniu otoemisja (badanie słuchu) nadal nie wychodziła… Dostaliśmy skierowanie na ABR (Badanie BERA (ABR) – badanie słuchowych potencjałów pnia mózgu) potwierdziło się najgorsze „Państwa syn ma niedosłuch na poziomie 60 dB”,jednak nie wiadomo z jakich przyczyn. Oboje z narzeczonym słyszymy. Dziecko ma aparaty słuchowe, które za dwa lata trzeba wymienić… Na razie słuch stoi w miejscu, choć nikt nie daje gwarancji co będzie dalej…

KAŻDEGO DNIA WALCZYMY O KAROLINKĘ…

Karolinka urodziła się 5 dni po terminie: 8.05.1995r. Do szpitala przyjęto mnie 5.05 i położono na sali. Była ułożona pośladkowo, ale miałam urodzić siłami natury/ciąża 1,poród 1/.Nic się nie działo, dopiero po dwóch dniach, w niedziele przeniesiono mnie na sale porodową i coś mi podawano. Odczuwałam tylko lekkie skurcze, wieczór zadecydowano, że będzie cesarskie ciecie, ale wszystko się wydłużało i po północy zdecydowano, że będzie narkoza ogólna i urodziła się Karolinka o godz.1.20. Wiem, że wybudzałam się i musiano mi dołożyć leków . Rano, po odzyskaniu pełnej świadomości dowiedziałam się, że „dziecko było zimne i jest w inkubatorze-cyt.”, dostała 5 pkt./8pkt .

BYĆ ALBO NIE BYĆ – POMOC DLA KASI

„Czy wiesz, jak to jest, każdego dnia nie wiedzieć czy dożyje się dnia kolejnego… Mieć świadomość, że tej nocy mogę zasnąć i już się nie obudzić… Ja wiem. Moje życie to ciągła walka – to być albo nie być – uzależnione od wkutych igieł i urządzenia, które jest w stanie moje życie uratować… jeśli tylko mam do niego elektrody…” Kasia od urodzenia choruje na dziecięce porażenie mózgowe i alkoholowy zespół płodowy FAS. Rozpoznano u niej cukrzycę typ 1 ze względu na pochodzenie mózgowe.

MALUTKI FILIPEK I TRUDNA WALKA O SPRAWNOŚĆ…

Filipek urodził się 09.02.2016 z wadami m. in. nóżka końsko-szpotawa (krótsza i mniejsza od drugiej) oraz agenezja nerki. Po urodzeniu wyłonili mu stomię. Od 1 tygodnia życia miał gipsowaną nóżkę, potem ścięcie ścięgna Achillesa i szyna Browna. Czeka go jeszcze rekonstrukcja stopy i wydłużanie nóżki. Okazało się też, że układ jego ciała jest asymetryczny. Musi być rehabilitowany. Niedawno zauważono u niego zbyt szybki przyrost głowy, krótką szyję. Przeszedł też operacje i czekają go kolejne. Lekarze stwierdzili też nierozwiniętą kość krzyżową, co może w przyszłości powodować wiele problemów.

NASZA MIŁOŚĆ – CÓRECZKA MONIKA I WALKA O KAŻDY DZIEŃ…

Nasza jedyna córka Monika urodziła się 02.05.1997 w Białymstoku. Cieszyliśmy się z mężem ogromnie, ale tylko przez chwilę. Po porodzie pojawiły się problemy z oddychaniem. Monika dostała 5 punktów w skali Apgar. Było coś jest nie tak. To „nie tak” to rozległa wada serca bez rokowań, stan beznadziejny. Lekarze w dniach wolnych typu majówka mają okrojone składy z tego powodu Warszawa nie przyjęła Moni, nie było miejsca. Trafiła w ciężkim stanie Śmigłowcem do Łodzi na kardiologię Instytutu Matki Polki. W 6 dobie kardiochirurg profesor Jacek Moll ratował życie naszego dziecka: wada wrodzona serca, przełożenie dużych naczyń (pni tętniczych), ubytki między komorami i przedsionkami.

DAWNO DAWNO TEMU…

Pięć lat temu na świat przyszedł nasz synek Fabianek. Urodził się jako wcześniak w 34 tyg. ciąży, niestety z powikłaniami podczas porodu. Synek został niedotleniony. Cieszyliśmy się z przyjścia na świat naszego synka. Ze szpitala zostaliśmy wypisani w stanie dobrym. Nikt nam nie powiedział , że coś jest nie tak… No i stało się.
Jak na wcześniaka przystało nasz szkrab przesypiał całe dnie, nawet musiałam go budzić sama do karmienia. Podczas kontroli w poradni neonatologicznej nic nie wskazywało na to, że nasz synek jest ciężko chory. W drugim miesiącu życia pojawiły się u nas pierwsze napady padaczkowe. Oczywiście nikt nie wiedział, że to jest padaczka.

TRAUMA OKRUTNEJ CHOROBY

Ania urodziła się 10 czerwca 1998 r. z hipotrofią wewnątrzmaciczną, niską wagą urodzeniową, z objawami niedotlenienia i cechami wcześniactwa. Jednak została uznana za zdrowe dziecko dostając 10 pkt. w skali Apgar. Od początku widziałam, że córka nie rozwija się prawidłowo : słaby odruch ssania, brak płaczu, opóźniony rozwój ruchowy ( upadki na prostej drodze i tzw. kaczy chód oraz ból nóg podczas chodzenia i tak jest do chwili obecnej ), nadmierna senność ( która trawa do chwili obecnej ), brak prawidłowej mowy, ciągłe ślinienie się, częste infekcje dróg moczowych

POKONAJMY NOWOTWÓR KRWI

Patryk Wódkowski jest 18-letnim mieszkańcem Podgórzyna i uczniem ZSP im. Marii Karłowskiej w Żninie. Pasjonuje się muzyką. Kocha sport, szczególnie piłkę nożną. Dodatkowo działa czynnie jako wolontariusz w Świetlicy Parafialnej przy Kościele św. Floriana w Żninie. Do tej pory Patryk swój wolny czas dzielił między opiekę nad piątką młodszego rodzeństwa: Mai, Wojtka, Mikołaja, Kamila i Mateusza, spotkaniami z przyjaciółmi i obowiązkami związanymi ze szkołą. Dodatkowo angażował się w życie społeczne Podgórzyna. Teraz wszystko uległo diametralnej zmianie. Szybka diagnoza, informacja o poważnej chorobie – ostrej białaczce limfoblastycznej – spadły jak nagły cios. W tej chwili, Patryk musi odbyć niezwykle trudną walkę – walkę o życie.

WALKA O SPRAWNOŚĆ ADASIA

Adaś jest wesołym, towarzyskim, ciekawym świata dwulatkiem, jednak jego rozwój utrudnia choroba mózgowe porażenie dziecięce – niedowład spastyczny czterokończynowy. Ma on wzmożone napięcie mięśniowe, przykurcze, zaburzenia równowagi co powoduje trudności z chodzeniem. Zaobserwowano u niego również zaburzenia zachowania. Adaś jest pod stałą kontrolą ortopedy, neurologa, okulisty, lekarzy specjalistów rehabilitacji medycznej. Wymaga codziennej intensywnej rehabilitacji, terapii ręki, terapii integracji sensorycznej, zajęć z logopedą i psychologiem. Potrzebne mu są również intensywne turnusy rehabilitacyjne

NATALIA I ŚWIAT ZMIENIONY PRZEZ CHOROBĘ…

Wszystko zaczęło się nagle. Natalia miała wtedy 10 lat i była jak przysłowiowe żywe srebro, może nawet nazbyt żywe i oto wrodzona energia zaczęła się wyczerpywać. Jakby wysiadły baterie zasilania. Natalia schudła, zaczęła coraz częściej sięgać po coś do picia. Wizyta u lekarza, badanie stężenia glukozy we krwi wykazało podwyższony cukier. Natychmiastowe skierowanie do szpitala i diagnoza: Cukrzyca typu I. Od samego początku Natalia leczona jest analogami insuliny – krótko i długo działającymi. Do tego mierzenie poziomu cukru we krwi kilkanaście razy na dobę. Koszty takiego leczenia spadają na rodziców, których sytuacja finansowa niestety nie zawsze pozwala na ich zakup.

MOJE MARZENIE O SAMODZIELNYCH KROKACH…

Oliwia urodziła się 12 stycznia 2010 roku w Kolnie. Jest dzieckiem dobrze rozwiniętym, przyjacielskim lubi przebywać w otoczeniu dzieci, koleżanek i kolegów, a także rodziny. Oliwia zachorowała nagle na wiotkie porażenie kończyn dolnych, zespół ogona końskiego, polineuropatię nie określoną. Obniżona siła mięśniowa kończyn dolnych. Teraz Oliwka chodzi z pomocą gdyż, ma ograniczenia ruchów czynnych stopy prawej. Jest objęta opieką Kliniki Neurologii i Rehabilitacji Dziecięcej UDSK w Białymstoku. Zaplanowano dalsze leczenie rehabilitacyjne m.in. takie jak turnus rehabilitacyjny. Choroba uniemożliwia Oliwce uczęszczania do oddziału przedszkolnego, więc wymaga indywidualnego nauczania.

DOBRE SERDUSZKO ALEKSANDRY, KTÓRA SAMA POTRZEBUJE POMOCY

Mam na imię Aleksandra. Urodziłam się z rozszczepem wargi i podniebienia. W swoim życiu przeszłam szereg operacji, nierzadko bardzo bolesnych i niestety wciąż wymagam powtarzających się zabiegów, stałej rehabilitacji i częstych konsultacji specjalistycznych, w tym kosztownych zabiegów nierefundowanych przez NFZ. Pomimo, iż sama nie jestem w pełni sprawna, czerpię dużo radości z pomagania innym, bo w życiu móc pomagać to prawdziwy dar i radość. Z przekonania i wewnętrznej potrzeby, angażuję się we wszelkiego rodzaje akcje pomocowe i działania na rzecz społeczności lokalnej.

LAURA I CHOROBA KTÓRA ZMIENIA ŻYCIE…

Mam na imię Laura. Wychowuję się w rodzinie zastępczej. Od wielu lat choruję przewlekle na cukrzycę insulinozależną. Moje życie, w dużej jego części, skupione jest na stałym monitorowaniu przeróżnych parametrów i przestrzeganiu rygorystycznych zasad dotyczących stanu mojego zdrowia. Dzięki zaangażowaniu i pomocy rodziny zastępczej, staram się żyć normalnie, jednak niezależnie od miejsca w jakim się znajduję, czy będzie to szkoła, sklep, czy dom, muszę wykonać pomiar cukru i podać sobie zastrzyk. Te sytuacje są dla mnie niezwykle stresujące i często krępujące.

ZMIEŃMY LOS KACPRA – WALCZY Z GUZEM MÓZGU…

Kacper urodził się 06.01.2002 r, jako dziecko zdrowe z 10 punktami. Do kwietnia 2016 r , był okazem zdrowia – oprócz drobnych infekcji nie było żadnych problemów zdrowotnych. Problemy ze zdrowiem zaczęły się w kwietniu 2016 roku. Zaczęło się od bólu głowy i omdlenia w szkole. Po wizycie w przychodni rejonowej , dostaliśmy skierowanie do neurologa i wtedy zaczął się nasz dramat. Neurolog zalecił EEG głowy, które wykazało zmiany w okolicach środkowo-skroniowych i skroniowo-potylicznych po lewej stronie. Syn dostal leki Neurotop, po miesiącu stosowania leku , ponownie zrobiliśmy EEG -lekarz po otrzymaniu wyników dał skierowanie na rezonans magnetyczny.

MOJA SZANSA NA ŻYCIE…

Nazywam się Jadwiga Stańczak. Choruję na stwardnienie zanikowe boczne (SLA). Chorobę zdiagnozowano u mnie w 2014 r. w maju. Pierwsze objawy pojawiły się już w 2012 r. Niestety na tę chorobę nie ma leku, który by leczył czy spowalniał proces choroby. Żaden lekarz nie daje cienia nadziei. W chwili obecnej nie poruszam się już o własnych siłach, ręce też już są niesprawne. Potrzebuję opieki 24 godziny na dobę. Pewnego dnia oglądając expres reporterów widziałam reportaż o Michale Łuczaku, który cierpi na tę samą chorobę. Był na przeszczepie komórkami macierzystymi w Chinach. Po powrocie widoczna była bardzo duża poprawa w stanie jego zdrowia. Skontaktowaliśmy się z Michałem prosząc o dane kontaktowe do kliniki w Chinach.

PORUSZYĆ SERCE, ABY BYŁO ZDROWE…

Arkadiusz Wójtowicz (15 lat) urodził się z wadą serca. Po trudnej ciąży, siny, nie dający oznak życia. Ale chciał żyć. Nigdy nie chciał się poddać. I udawało nam się. Pozostawaliśmy pod opieką Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie w Prokocimiu. I tak żyliśmy: my i wada. Jakby bezszelestnie. Z tym, że zabrała nam ona kilka marzeń. Choćby te, o byciu sportowcem. Piłkarzem. Arkadiusz musiał prowadzić ograniczony tryb życia, ale i tak na lekcjach wf-u pocił się bardziej niż inni – tak aktywnie dopingował kolegów z ławki.

WALKA O KACPERKA – ZBIÓRKA NA WÓZEK

Cześć, mam na imię Kacperek, urodziłem się jako zupełnie zdrowiutki maluszek z 10 pkt w skali Apgar. Pierwszy raz wtedy zobaczyłam pełne miłości oczy mamy i jej najwspanialszy na świecie ciepły dotyk. Byłem tak radosny, przywitał mnie też najukochańszy Tatuś i starszy braciszek. W rodzinnym domu pełen szczęścia rozwijałem się prawidłowo, aż do 6 tygodnia życia kiedy nagle coś zaniepokoiło moich rodziców… Zaczęły się problemy z moimi rączkami. Nie znamy dokładnych przyczyn, ale wpływ na to miało prawdopodobnie szczepienie. Z biegiem czasu nie potrafiłem sam przytrzymać główki, chociaż miałem już ok. 3 miesiące. Nikt nie przypuszczał, że to dopiero początek mojej walki z tak trudną chorobą…

KAŻDEGO DNIA TOCZĘ WALKĘ Z CHOROBĄ…

Mam na imię Alina. Od dziecka choruję na epilepsje. W ciągu miesiąca mam od 10 do 15 ataków z wykręcaniem całego ciała oraz utratą przytomności. Oprócz epilepsji mam 3 przepukliny w rdzeniu kręgowym. Starałam się przez 2 lata o rentę socjalna, ale jej nie otrzymałam. Przeszłam przez cały proceder sadowy, ale nie przyznano mi jej. Moim dochodem jest dodatek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł miesięcznie. Choroba zabiera mi bardzo dużo zdrowia. Podczas wykręcania czuje niesamowity ból.Każdego dnia toczę walkę z chorobą.

POMÓŻ KUBUSIOWI DOGONIĆ RÓWIEŚNIKÓW

Kubuś jest bardzo pogodnym, radosnym i energicznym dzieckiem. Urodził się w 2013 roku jako drugi z bliźniąt, wszystko było w porządku. Lekarze mówili, że jest okazem zdrowia. Jednak z miesiąca na miesiąc jego stan się pogarszał, wolniej się rozwijał i odstawał od siostry. Kiedy miał 18 miesięcy zdiagnozowano u niego mózgowe porażenie dziecięce z lewostronnym niedowładem spastycznym. Syn mój wymaga codziennej wieloprofilowej rehabilitacji, zajęć z psychologiem, logopedą oraz zaopatrzenia ortopedycznego. Wszystko to jest bardzo kosztowne i niezbędne do poprawy stanu zdrowia Kuby. Dzięki Państwa pomocy będzie miał szansę dogonić w rozwoju swoich rówieśników. Bardzo proszę o pomoc dla Kubusia!

WIARA CZYNI CUDA – WALCZYMY Z NOWOTWOREM

Emilek lat 8 do grudnia 2016 był okazem zdrowia. Cieszyłam się prawidłowym rozwojem i osiągnięciami syna do dnia, kiedy wybraliśmy się na wizytę do okulisty. Podczas badania panią doktor zaniepokoiło dno oka i zostaliśmy skierowania do neurologa. Po wykonaniu badania rezonansu magnetycznego stwierdzono zmiany za lewą gałką oczną, to, co usłyszałam zwaliło mnie z nóg „przykro mi bardzo, ale to glejak nerwu wzrokowego II stopnia”. Moje dziecko w każdej chwili może stracić wzrok i może zagrażać to życiu. Aby temu zapobiec i zmniejszyć cierpieniu dziecka chcę, aby Emilek był pod opieką lekarzy z dużym doświadczeniem i świetnymi wynikami w leczeniu nowotworów nerwu wzrokowego.

POMÓŻ NADUSI Z NPC ZATRZYMAĆ CHOROBĘ!

Nadia przyszła na świat w urodziny swojej mamy w sierpniu 2009r jako zdrowa, śliczna i oczekiwana córeczka. Już jako roczne dziecko stawiała pierwsze kroki i wymawiała pierwsze słowa. Nieco powiększony brzuszek lekarze zrzucili na karb matczynej nadwrażliwości. Jednak serce mamy nie dawało jej spokoju więc udaliśmy się z Natką na badanie USG. Wykazało ono powiększoną wątrobę i śledzionę. Morfologia krwi też nie wyglądała zbyt dobrze. Rozpoczęło się dochodzenie przyczyn takiego stanu. Nadusia zaczęła chorować, głównie na infekcje oddechowe. Kolejne badania i wizyty u specjalistów wykazywały coraz więcej niepokojących zmian np. w sercu i płucach. Podejrzewano wiele chorób od cytomegalii po boleriozę. Coraz częściej potrzebne były hospitalizacje

ABY MAKSIU WIDZIAŁ ŚWIAT I NIE BYŁO W NIM ŁEZ…

,,Mamusiu słyszę, że po cichu płaczesz… Patrzysz na mnie przez łzy, a ja chciałbym Ci powiedzieć „Mamusiu, nie płacz”. Ty mnie przytulasz. Czuję ciepło twojej twarzy. Chciałbym zawsze widzieć tylko Twój uśmiech. Chciałbym sam podbiec do Ciebie, pocałować, opowiedzieć o dzisiejszym dniu, pójść na spacer trzymając Cię za rękę, ale tego nie potrafię… Ty wiesz o tym najlepiej, a mimo to umiesz otrzeć łzy i uśmiechać się do mnie dając mi ciepło Twej bezgranicznej miłości. Wiem, że słyszysz mnie … sercem…

NADUSIA – CUD NASZEGO ŻYCIA

25.10.2015r dzień który zmienił nasze życie . Nie tak miało wyglądać przyjście na świat naszej córeczki. Jak każdy przyszły rodzic wyobrażaliśmy sobie piękny finał ,w którym usłyszymy jej płacz ,weźmiemy na rączki i całą noc patrzeć jakie cudo jest z nami. I to ,że będzie rozwijała się prawidłowo jak inne zdrowe dziecko. Niestety życie nie jest bajką, nie było nam to pisane. Zaczęła się walka o życie Nadii ,krzyki wołania ratujcie naszą córeczkę. Do dziś pamiętam słowa lekarza do nas „do Częstochowy na kolana” . Nigdy w cuda nie wierzyliśmy ale zaraz po powrocie została zamówiona msza za zdrowie Nadii, była to sobota msza rano a w południe wyjazd do Nadii na OIOM i ten cud się stał Nadia zaczęła samodzielnie oddychać, będąc wciąż w śpiące by uspokoić mózg po niedotlenieniu.

DLA KASI – ABY NIE BYŁO JUŻ WIĘCEJ ŁEZ…

Wciąż w pamięci mam ten dzień ,w którym fala nieopisanej radości ,mieszała się się z falą rozpaczy i bólu .To dzień narodzin Kasi. Eksplozja bezgranicznej miłości jaka rodzi się w sercu matki ,kiedy po miesiącach oczekiwania lekarz daje Ci na ręce maleńkie życie, całujesz delikatną główkę i jesteś najszczęśliwszą osobą na świecie .Słuchasz jak oddycha ,pierwszy raz płacze, wyciąga maleńkie rączki do Ciebie ,swojej mamy ,obserwujesz jak śpi ,uśmiecha się nie śmiało ,mogłabyś trwać przy niej ,taka zapatrzona ,przez całe wieki. Tak sobie wyobrażałam ,tak marzyłam …miałam rację co do jednego do ogromu miłości jaka wypełniła moje serce reszta stała się bólem i strachem o życie mojego dziecka.

SEBASTIANEK – CIĄGŁA WALKA Z NIEZNANYM

Dnia 12.01.2014 roku nasz synek Sebastianek przychodzi na świat. Jest dzieckiem idealnym: waga 3800 g, piękny różowy kolor, dostaje 10 pkt. Był to dla nas cudowny dzień, w końcu nasze starsze dziecko doczekało się upragnionego braciszka. Lecz nasze szczęście nie trwało długo. W 3 m-cu życia zauważyliśmy, że nasz Sebastian nie rozwija się prawidłowo. Jest ospały, nie chce podnosić główki ani nie zwraca uwagi na otaczający go świat i na nas. Wtedy zaczynamy szukać wszędzie pomocy. Odwiedzamy prawie każdego specjalistę w naszej okolicy lecz niestety nikt nie potrafi udzielić nam odpowiedzi co dolega naszemu dziecku. Jedno jest pewne – od tego czasu Sebastian jest ciągle rehabilitowany.

MARZENIE DLA MOJEGO SYNKA

Nasze dziecko urodziło się 22 marca 2012r z niewydolnością nerek. O tym, że Kuba urodzi się chory dowiedziałam się będąc w ciąży. W 23 tygodniu ciąży podczas badania USG lekarz stwierdził, że syn ma wadę nerek. Skierowano mnie do Instytutu Matki Polki w Łodzi i tam w 25 tygodniu ciąży, podczas operacji prenatalnej lekarze założyli Kubie shunt (opaskę) na nerki, aby synek mógł bezpiecznie doczekać do dnia przyjścia na świat. Kubuś zaraz po urodzeniu przeszedł operację polegającą na wyłonieniu przetoki pęcherzowo – skórnej.

RATUNEK DLA GABRYSI!

Kiedy zaszłam w ciążę z moim drugim dzieckiem spełniło się moje największe marzenie o posiadaniu większej rodziny. Moja starsza córka była bardzo szczęśliwa, jeszcze bardziej ucieszyła się gdy okazało się że będzie miała siostrę. Do drugiej ciąży podeszłam z większym spokojem, gdyż wiedziałam co mnie czeka, byłam przygotowana na nieprzespane noce, kolki, zmienianie pieluch i wszelkie ataki płaczu ale nikt mnie nie przygotował na to co mnie spotkało. Nikt mi nie powiedział że życie nie zawsze musi układać się tak jak ja sobie wymarzę. Kiedy teraz się tak zastanawiam i myślę o życiu sprzed urodzenia Gabrysi i w jednym słowie chciałabym je opisać było by to słowo „ sielanka”.

TYMUSIOWA MODLITWA O ŻYCIE

„Cierpienie powołuje nas do jeszcze większej miłości”. Jakże bliskie stały się nam te słowa w obliczu choroby i cierpienia ukochanego synka. Tymuś to żywe srebro, ale jego wesołe i beztroskie dzieciństwo skończyło się już półtora roku temu. To wtedy zaczął borykać się z nawracającymi infekcjami ucha, które wywoływały u niego ból i łzy a w nas narastające poczucie bezradności. Nasz świat zaczął się kręcić wokół wizyt lekarskich, kolejnych terapii i zabiegów, które nie przynosiły oczekiwanych rezultatów. Wreszcie postępujący niedosłuch zmusił lekarzy do rozpoczęcia pogłębionej diagnostyki.

NIEWIDZIALNA CHOROBA

Na co dzień walczę sama ze sobą, ze swoim organizmem, który zwrócił się przeciwko mnie, on który powinien być moim sprzymierzeńcem stał się moim największym wrogiem. Od najmłodszych lat chorowałam, pamiętam ciągłe pobyty w szpitalach, i że zawsze „coś było nie tak”. Dziś już wiem, że od najwcześniejszych etapów mojego życia zawodził mój system immunologiczny. Kiedy życzeniami na Święta nie były nowe zabawki pod choinką ale pragnienie spędzenia ich w domu z rodziną. Kolejno przyszedł niełatwy moment rozpoczęcia szkoły, nagminne nieobecności na zajęciach z powodu częstych chorób, ograniczony kontakt z rówieśnikami i to nieprzemijające poczucie choroby. Wraz z upływającym czasem mój stan zdrowia się pogarszał.

CHOROBA KTÓRA ODBIERA MI UKOCHANĄ MAMĘ…

Mama była pogodną, zdrową osobą, która pracowała z młodymi ludźmi, pełna wigoru i zaangażowania. Była zawsze wspaniałą babcią, żoną i przede wszystkim mamą. Jednak rok 2012 zmienił jej życie. Przewróciła się na ulicy i zaczęło się. Częste upadki, zaburzenia koordynacji, mowa spowolniona i z czasem niewyraźna. Rozpoczął się długi proces diagnozowania. Dochodziły inne objawy. Początkowo podejrzewano stwardnienie rozsiane, potem guza mózgu, Parkinsona i szereg innych. Podawano mnóstwo leków, ale bezskutecznie. Po wszystkim nie było poprawy, a było jeszcze gorzej. Doszły pieczenia w rdzeniu kręgowym tak jakby przypalano mamę żelazkiem. Krzyczała z bólu.

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2024 Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym "Kawałek Nieba"