logowanie do subkont

Przekaż 1,5% podatku na pomoc dzieciom

Fundacja Kawałek Nieba

Fundacja Kawałek Nieba

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

JAN KLIMENT – DLA BRATA… ABY WRÓCIŁ DO ŻYCIA…

To był piękny czerwcowy dzień. Upał jak w środku lata. Milan obiecuje swojemu najstarszemu synkowi, że pójdą razem nad rzekę. Spotykają się tam, we Frydku, z przyjaciółmi. Mały, jak tylko zobaczył znajome dzieciaki, pobiegł do nich, żeby się bawić. Milan wskoczył do wody. Cudowna woda ochłodziła zmęczone upałem i podróżą ciało. Wyszedł na brzeg i skoczył drugi raz, na główkę. Parę mocnych ruchów i znów jest na brzegu. Skok trzeci. I krzyk przyjaciół na brzegu. Tym razem, woda zaczerwieniła się krwią. Uderzył głową w dno. I nie wypłynął. Przyjaciele rzucają się na pomoc, już tylko po to, żeby wyłowić bezwładne ciało. Karetka. Śmigłowiec. Szpital…

CHORE SERDUSZKO MARTYNKI…

Kochani opowiem wam o mojej córeczce, zacznę od początku. Całe swoje życie pragnęłam mieć córeczkę, każdy ma jakieś swoje marzenia to akurat było moje. W pierwszej kolejności na świat przyszli moi dwaj wspaniali synowie, są cudownymi chłopcami i bardzo ich kocham, ale pragnienie o córeczce nie dawało mi spokoju. Postanowiliśmy z mężem spróbować jeszcze raz i udało się była to jedna z najpiękniejszych chwil w moim, życiu, gdy Pan doktor podczas badania powiedział „tym razem będzie dziewczynka” Ciąża przebiegała prawidłowo, nie było nic niepokojącego. Córeczka od momentu narodzin przebywała w inkubatorze ponieważ stwierdzono, że urodziła się z zapaleniem płuc. Nasz dramat zaczął się kolejnego dnia, wykonano Martynce echo serca, po chwili przynieśli mi ją, a widziałam ją wtedy po raz pierwszy i powiedzieli, że mam ją ucałować i przytulić bo to są najprawdopodobniej ostatnie chwile jej życia.

MALEŃKA LENKA I MARZENIE ABY WYJŚĆ Z HOSPICJUM DO DOMU…

Od początku los maleńkiej Lenki nie pozwolił na uśmiech i beztroskę dziecięcych lat … Urodziła się z ciężkimi chorobami – cierpi na padaczkę lekooporną, encefalopatię, ma niedowład czterokończynowy i jest opóźniona w rozwoju psychoruchowym. Jej dzieciństwo to ciągły pobyt w szpitalnym łóżku… Nie poznała innego życia, jakie mają zdrowe maluszki w domach ze swoimi rodzicami… Jest karmiona przez PEG czyli rurką do żołądka i ma bardzo często ataki padaczki. Życie tej kruszynki jest bardzo trudne… W tej chwili przebywa w hospicjum… Bardzo potrzebna jest pomoc na rehabilitację, leczenie, specjalny wózek, łóżko i sprzęt medyczny, który pozwoli na to, aby w końcu wyszła z hospicjum i szpitala do rodzinnego domu… Marzeniem jej mamy jest aby były już razem w domu, gdzie jest pełnia ciepła i miłości…

ZACZĄĆ ŻYCIE OD NOWA, BEZ ŁEZ…

Karolek ma 9 lat i wymaga dużo opieki. Jest chory, ma obniżone napięcie mięśniowe, skoliozę idiomatyczną pogłębioną kifozę piersiową, protraktację głowy i barków. Przebył ciężkie zapalenie mięśni. Wymaga leczenia i długotrwałej rehabilitacji. Jest dzieckiem bardzo wrażliwym ze względu na trudne przeżycia. Jego dzieciństwo różni się od tego jakie mają inne dzieci. Mama sama wychowuje Karolka i jego młodszą siostrę, sama jest również osobą niepełnosprawną. Przeszli wiele cierpienia, potrzebna jest pomoc, aby otrzeć ich łzy…

WANESKA – CEL I ŹRÓDŁO NASZEGO ISTNIENIA…

Wanesa skończyła 13 lat. Urodziła się z syndromem Corneli de Lange (CdLS). Jest dzieckiem głęboko upośledzonym umysłowo, niedowidzącym i niedosłyszącym, praktycznie nie komunikuje się z otoczeniem, nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych, nie gryzie – odżywiana jest pokarmami półpłynnymi, pozostaje na diecie bezglutenowej i bez laktozy. Wymaga stałej intensywnej opieki medycznej, rehabilitacji i stymulowania rozwoju. W 2010 roku Wanesa zachorowała na cukrzycę insulinozależną, dwa lata później na zapalenie jelita grubego.
Mimo ogromnych przeciwności jakie rzuca nam pod nogi los, poświęciliśmy dziecku całe nasze życie. Dzięki Wanesce staliśmy się silniejsi.

POMOC DLA NIKUSIA…

Nikuś – nasz słodki promyczek – jest niezwykle radosnym i pogodnym dwulatkiem. Niestety stwierdzono u niego opóźnienie rozwoju psychoruchowego. Nikodemek ma trudności z chodzeniem oraz codziennym funkcjonowaniem. Tylko dzięki codziennej rehabilitacji Nikuś ma szansę na normalne funkcjonowanie w przyszłości. Od czwartego miesiąca życia jest intensywnie rehabilitowany. Z NFZ-u przysługują tylko 1 ćwiczenia na tydzień, natomiast Nikodemek wymaga rehabilitacji aż 5 x w tygodniu. Zajęcia z fizjoterapeutą są niezwykle kosztowne i przekraczają nasze możliwości finansowe. Dlatego zwracamy się o pomoc.

UJRZEĆ PIERWSZE SAMODZIELNE KROKI CÓRECZKI…

W pamięci wciąż przed oczami mam ten dzień, który zmieszał nieopisaną radość z falą rozpaczy i przeszywającego bólu. To dzień narodzin Kasi – chwile eksplozji bezgranicznej miłości, jaka rodzi się w sercu matki wraz z przyjściem na świat dziecka, kiedy po 9 miesiącach wyczekiwania lekarz daje Ci na ręce najmniejsze i najcudowniejsze życie, całujesz delikatną główkę i czujesz największą radość, jaką można doznać w życiu. Słuchasz jak oddycha, pierwszy raz płacze, wyciąga maleńkie rączki, obserwujesz jak śpi i mogłabyś tak trwać przy niej przez całe wieki… Tak sobie to wyobrażałam i miałam rację co do jednego – bezgranicznej miłości, która urodziła się we mnie wraz z narodzinami córeczki, to czułam od początku, reszta wyobrażeń niestety została brutalnie zmieszana ze ściskającym do głębi bólem, łzami przez które brakło mi tchu i wielkim strachem o jej życie…

WIESZ TATUSIU, BARDZO CIĘ KOCHAM…

Tatusiu, Ty zawsze byłeś przy nas. Od najmłodszych lat ocierałeś naszą każdą łzę, trwałeś przy naszych łóżeczkach, gdy byliśmy mali i przy każdej chorobie, uczyłeś nas pierwszych kroczków i pokazałeś jak jeździć na rowerze, dawałeś nam cząstkę siebie każdego dnia… Zawsze czuliśmy ciepło Twojej miłości, to poczucie bezpieczeństwa jakie daje nikt inny tylko właśnie Tata. Dziś po tym wszystkim co przeżyliśmy, kiedy już tyle łez wylaliśmy ze strachu, że Cię stracimy, czujemy, że kochamy Cię na nowo, jeszcze silniej, miłością której nie da się opisać. Chcemy dać Ci to wszystko, co Ty nam dałeś gdy byliśmy mali, chcemy teraz my trwać przy Twoim łóżku i ocierać Twoje łzy… Tatusiu, wiesz, bardzo Cię kochamy…

WIARA I MIŁOŚĆ – WSZYSTKO DLA SYNKA…

Kamilek urodził się z obustronnym rozszczepem wargi i podniebienia, ale nikt nie przypuszczał, że to dopiero początek walki o każdy kolejny dzień jego życia. Już w drugiej dobie po urodzeniu wykryto u synka wadę serduszka – ubytek w przegrodzie między przedsionkowej i zwężenie zastawkowe tętnicy płucnej. Mając zaledwie 5 miesięcy przeszedł operację na otwartym sercu. Choć operacja przebiegła z komplikacjami, nasz najdroższy skarb nie poddał się i jego chore lecz silne serduszko wygrało życie. Jednak kolejne dni po operacji upływały w ogromnym strachu przez nawracające infekcje, które powodowały spustoszenie w jego maleńkim organizmie.

MAMUSIU PROSZĘ NIE ODCHODŹ…

Oczy mojej mamy – zawsze mocno paląca się iskra miłości, głębia ciepła i zrozumienia, azyl, schronienie przed całym złem jakie nas otacza…. Od początku życia dla dziecka wzrok mamy jest całym Światem. Gdy tylko jej nie widzi nawet na maleńką chwilę, płacze bardzo donośnie i mama przychodzi, utuli, ukoi strwożone serduszko dziecka, które tylko na maleńką chwilę straciło ją z oczu… Ja mam 38 lat, ale czuję się właśnie jak to dziecko, które ma stracić z oczu mamę, tylko nie na krótką chwilę, lecz na zawsze…. Wszystko we mnie krzyczy – że to nie może być prawda… że to nie może dotyczyć mojej mamy!, że się nie zgadzam! Że nie ona! Proszę… Nie potrafię wyobrazić sobie życia bez jej ciepła, bez jej obecności i dobra jakim nas obdarza każdego dnia…

ABY CHCIEĆ PO PROSTU BYĆ…

Najgorzej to wstydzić się siebie, chcieć się ukryć przed wzrokiem innych ludzi… Ukryć się, aby nie usłyszeć słowa, które rani. Poznajesz kogoś i już wiesz na co patrzy i co myśli… że jestem brudna, chora… Słowa ranią silniej niż ból fizyczny, słowa ranią duszę. Gdy jest ich wiele, rana w sercu jest coraz głębsza, wstydzisz się… To tak boli, że chciałabyś nie istnieć, nie być, aby Cię już nikt nigdy nie oglądał i nie oceniał…
Mam na imię Klaudia. Mam 16 lat już niedługo minie 5 lat odkąd mam bielactwo…
Przez chorobę nie byłam akceptowana przez innych. Idąc do szkoły musiałam przygotować się na opinie moich rówieśników. Zawsze mówili do mnie w sposób obrażający i bardzo przykry. Pytali złośliwie, czy jestem brudna od loda, czy byłam brudna opalając się, albo że mam iść umyć twarz…

STRACILI WSZYSTKO W POŻARZE…

Rodzina Bach z Rumi straciła wszystko w pożarze – cały dobytek życia. Potrzebna jest pomoc na żywność, ubrania, odbudowę tego co zostało. Na miejscu mieszkania, które tworzyli od wielu lat nie zostało nic tylko zgliszcza… Obejrzyj film:

MIŁOŚĆ I 40 LAT TROSKI I OPIEKI…

Pani Maria ma 80 lat i niepełnosprawnego syna Roberta, którym opiekuje się ponad 40 lat. Robert jest leżący i wymaga całodobowej pomocy we wszystkich czynnościach. Pieluchy, pieluchomajtki, opatrunki czy bandaże i kompresy – to wydatki, które przewyższają możliwości finansowe pani Marii opiekującej się obłożnie chorym synkiem. Kiedy z i tak niskiej emerytury połowę trzeba przeznaczyć na środki higieniczne, a resztę na leki i opłaty to bywa, że brakuje pieniędzy na życie. Dlatego prosimy o pomoc na pieluchomajtki i środki opatrunkowe dla Roberta lub bezpośrednią ich wysyłkę do mamy…

URATOWAĆ ŻYCIE SYNA…

Mam opisać historię mojego syna. Siedzę nad czystą kartką i tylko wielkie łzy spadają mi na papier… Nie mogę wydusić słowa, bo jak opisać największy ból serca matki, która wie, że bez pomocy jej dziecko w każdej chwili może odejść na zawsze…? Nie usłyszeć już słowa „mama”, nie móc zrobić mu rano śniadania, nie dowiedzieć się jak minął mu dziś dzień… Te myśli aż bolą… Czuję jakby ktoś wielkimi literami wyrył w moim sercu słowo „BEZRADNOŚĆ” i ta rana nie chce się zagoić, bo lekarze dali nam nadzieję na ratowanie życia syna poprzez specjalną chemioterapię celowaną, ale po tylu latach leczenia nowotworu nie stać nas aby za nią zapłacić…

POMOC DLA MAJECZKI..

Dziecko to największe szczęście – tupot małych stópek, radosny śmiech, maleńkie rączki i główka, zapach delikatnych włosków, pierwsze słowo „mama”,… . Można by je tylko tulić i całować…Majeczka – nasze małe szczęście, zawsze pełna życia, wszędzie biegała roześmiana i przy każdej okazji tańczyła – to nasze najpiękniejsze wspomnienia. Teraz, po dwóch latach walki z chorobą już trudno sobie przypomnieć, ze było tak beztrosko… Otrzymaliśmy cios, który radość z cudownego dzieciątka zamienił w strach, ból i nieustanną walkę o jej życie…

ANDRZEJEK – SKAZANY NA ŻYCIE W CIEMNOŚCI…

Ciąża… świadomość, że tuż pod Twoim sercem rozwija się nowe życie, przepełnia miłością tak wielką, że nie da się jej określić słowami. Jeszcze trudniej opisać ból, gdy dowiadujesz się, że to maleństwo, które pokochałaś bardziej niż cokolwiek na Świecie, możesz stracić w jednej chwili…, że ta iskierka zgaśnie, pozostawiając pustkę, której nie da się wypełnić… Taki ból przeżywałam już kilka razy i nadal muszę walczyć o mojego synka…

URATOWAĆ ŻYCIE ARIEGO…

Budzę się rano i wiem jak bardzo muszę uważać, a mimo tego i tak mogę nie zdążyć i ten dzień może być moim ostatnim… Nazywam się Ari i cierpię na bardzo rzadką chorobę – anemię aplastyczną, na którą w moim kraju nie ma leczenia, bo nie ma wystarczającej liczby przypadków tej choroby… Mam 27 lat i z zawodu jestem przewodnikiem nurkowym. Byłem na swoim ostatnim nurkowaniu i pod wodą miałem wrażenie, że umieram… Gdy położono mnie na łodzi, czułem, że za chwilę mnie już nie będzie… Zabrano mnie do szpitala na transfuzję krwi. Lekarze byli zdziwieni, że z tak niskim poziomem hemoglobiny mój organizm przetrwał. Od tamtego czasu wciąż poziom hemoglobiny we krwi drastycznie spada i znów muszę jechać do szpitala na transfuzję. Jeśli nie zdążę,…to wiadomo co się stanie…po prostu umrę…

PILNA OPERACJA RATUNKIEM DLA KUBUSIA…

Czasem zdaje mi się, że najbardziej boli mnie jego ufne spojrzenie – oczka maleńkiego synka, który wierzy, że mamusia go uratuje – zabierze ból, wyprostuje rączki i nóżki i sprawi, że będzie już zdrowy… Gdy Kubuś pyta -„Mamusiu kiedy będę chodził sam? Mamusiu kiedy zjem sam obiadek? Kiedy zagram w piłkę i sam pojadę na rowerku?” – odpowiadam: „Niedługo synku, niedługo…”, ale te słowa mnie aż bolą, bo wiem, że to nie ode mnie zależy… Operacje są tak drogie, ze dla nas samych zupełnie nieosiągalne… Do oczu cisną mi się gorzkie łzy i ledwo je powstrzymuję, aby mój Kabulek ich nie zauważył…

MALEŃKIE CHORE SERDUSZKO…

Wiktorek ma zaledwie kilka miesięcy. Gdy się urodził, lekarze usłyszeli szmery w jego maleńkim serduszku. Niestety zostały zdiagnozowane jako Zespół Ebsteina i trafił do Szpitala Centrum Matki Polki w Katowicach, gdzie stwierdzono drugą chorobę serduszka – kardiomiopatię czyli niescalenie mięśnia lewej komory. Lekarze mówią, że jeśli jego stan się pogorszy to jedynym ratunkiem będzie przeszczep serca. Sytuacja jest bardzo trudna, bo mamusia nie może podjąć żadnej pracy, gdyż musi cały czas opiekować się chorym synkiem. Bardzo potrzebna jest pomoc w leczeniu Wiktorka

ŁZY ALICJI Z KRAINY CZARÓW…

„Mamusiu nie lubię moich nóżek…. one mnie nie słuchają…” – słyszę te słowa i głośny płacz, widzę znów rozbite kolano,to kolejna próba chodzenia jak inne dzieci zakończona łzami, bólem i wielkim rozczarowaniem w oczach mojej ukochanej córeczki. Gdy ją przytulam i czuję jak drży z płaczu w moich rękach to chciałabym płakać razem z nią, ale z całych sił powstrzymuję łzy aby ich nie widziała i odpowiadam: „Mamusia zrobi wszystko, aby naprawić nóżki, już niedługo będą zdrowe…”. – Tak mówię, ale w sercu czuję ból i smutek, że sama nie mogę sprawić, aby tak się stało. Wiem, że jesteśmy już bardzo blisko, żeby Alicja chodziła bez potykania się o każdą przeszkodę, bo teraz stanęła przed wielką szansą operacji która może odmienić jej los, jednak aby to się spełniło bardzo potrzebujemy pomocy…

POTRZEBUJĘ TWOJEJ POMOCY…

Sebastianek ma zaledwie 4 miesiące. Urodził się z trisomią 21 chromosomu. Wadzie tej towarzyszy wiele dodatkowych schorzeń, więc od urodzenia musi być pod opieką wielu poradni specjalistycznych, przede wszystkim rehabilitacyjnej, kardiologicznej, endokrynologicznej, neurologicznej, ortopedycznej i innych. Synek to nasz największy skarb, kochamy go nad życie. Zrobimy wszystko, aby pomóc mu rozwijać się prawidłowo, był samodzielny i dotrzymywał kroku swoim zdrowym rówieśnikom, ale do tego potrzebna jest kosztowna rehabilitacja i leczenie. Pomoc jest szczególnie ważna teraz kiedy Sebastianek jest jeszcze taki malutki – to dar dla niego na całe życie…

DRAMAT OJCA I SYNKA…

Nasza rodzina znalazła się w dramatycznej sytuacji życiowej. U Wiktorka po porodzie zdiagnozowano wrodzone paluchy szpotawe. Rozpoczęliśmy leczenie, dalekie dojazdy na oddział ortopedii, gdzie do 5-miesiąca życia miał zakładane gipsy korekcyjne. Jednak wada wrodzona stóp okazała się dopiero początkiem tego, co miało nastąpić. Dziecko w 4-miesiącu życia dostało drgawek i napadu podobnego do padaczkowego. Nikt nie potrafił określić, co dolega Wiktorkowi. Gdy synek miał 9-miesięcy po wielu badaniach postawiono diagnozę: Napadowe Niedowłady Połowiczne (AHC). Choroba tak rzadka, że w Polsce nie ma nawet sprecyzowanej nazwy. Ale jakby tego było mało naszą rodzInę spotkała kolejna tragedia ..

STRACILIŚMY WSZYSTKO…

Bycie Tatą to największe szczęście jakie mnie spotkało w życiu. Chciałbym moim dzieciom dać wszystko, co sprawi im radość. Dziecięce marzenia to: lalka, rower, piłka lub samochód zabawka, … . Jednak marzenia moich dzieci są zupełnie inne od pozostałych. Ja dobrze wiem czego one pragnęłyby ode mnie najbardziej – abym z nimi pozostał i nie odszedł zbyt szybko… Moje dzieci chciałyby nie stracić taty i mieć dach nad głową, a ja choć staram się ze wszystkich sił obecnie nawet tego nie jestem im w stanie zapewnić… CIERPIĘ NA NOWOTWÓR PŁUC, a 08.07.2015 na nasz dom zawaliło się drzewo i zamieniając go w ruinę, pozbawiło nas wszystkiego… Moja bezsilność jako ojca, gdy widzę łzy w oczach moich dzieci, boli mocniej niż cokolwiek na świecie…

ŚWIATEŁKO W BEZGRANICZEJ CIEMNOŚCI!

Gdy synek miał zaledwie 2,5 miesiąca nasz świat się zawalił… okazało się, że Wiktorek nie widzi! Po licznych konsultacjach i operacji lekarze powiedzieli, że maluszek ma zniszczone siatkówki w obu oczkach. Dlaczego? Lekarze nie mają pewności, większość mówi o ukrytej infekcji w czasie ciąży, cześć o zmianach rozwojowych. Strach, rozpacz i ból. Jako mama nie mogłam za nic pogodzić się z myślą, że mój synek nigdy nie zobaczy tego pięknego świata, nieba, słońca, drzew, nie zobaczy nas – ludzi którzy go kochają, ani też nikogo innego. Życie będzie ograniczała i całkowicie wypełniała bezgraniczna straszna ciemność. Nie sposób zliczyć łez wylanych przy takim bólu matki, która chce dać dziecku wszystko, a nie wie jak sprawić, aby miało wzrok…

POMOC DLA FRANUSIA…

Franek urodził się 10.04.2015r. w 36 tygodniu ciąży z 10 pkt. w skali Apgar. Zachowanie dziecka było cały czas niepokojące, synek był nerwowy, krzyczał na spacerach, nerwowo pił mleko, miał silne kolki. Kiedy Franuś miał 4 miesiące trafiliśmy do neurologa, który stwierdził zespół napięcia mięśniowego i niedotlenienie okołoporodowe. W wieku 6 miesięcy miał zabieg napięcia wędzidełka. Synek miał zaleconą natychmiastową rehabilitację. Kiedy miał 12 miesięcy znaleźliśmy się w szpitalu z powodu rotawirusa i odwodnienia, a po miesiącu znów w szpitalu z powodu drgawek.

SERDUSZKO GABRYSI…

Kruszynka – ma całe 4 miesiące i 3kg szczęścia. Mała osóbka zaledwie pojawiła się na świecie, a już musi walczyć. Gabrysia przebywa w szpitalu. Przejechała całą Polskę, aby jej naprawiono maleńkie serduszko. Niestety nasza maleńka zamiast iść na operacje walczy z nieznaną infekcją. Z powodu wady serca kruszynka nie przybiera na wadze. Nie wiadomo co się dzieje w tym malutkim ciałku. Bardzo potrzebna pomoc, bo rodzice Gabrysi są ludźmi o wielkich sercach i nie umieją prosić o pomoc, choć pilnie jej potrzebują. Pomoc jest potrzebna, aby mama mogła być z córeczką w szpitalu, ale to tylko wierzchołek góry lodowej. Potrzebne są środki na leki, wizyty u lekarzy, dojazdy, zakup pieluszek i mleka oraz wielki problem to mieszkanie które wymaga szybkiego remontu.

KUBUŚ – CUD MALEŃKIEGO ŻYCIA…

Kubuś urodził się zbyt szybko – w 32/33 tygodniu ciąży z powodu odklejania się łożyska. Jego stan był bardzo ciężki, bez oddechu z pojedynczymi uderzeniami serca. Konieczna była reanimacja. Ważył zaledwie 1kg i mierzył 37cm. Po około miesiącu pojawiała się infekcja, posocznica E.coli. Jego najniższa waga to 890g. Było coraz gorzej… U Kubusia stwierdzono: martwicze zapalenie jelit, zapalenie dróg żółciowych, cholestazę, hiperbilirubinemię, niedrożność porażenną jelit, hepatosplenomegalię, retinopatię, małopłytkowość oraz niedokrwistość wcześniaczą.

ODMIENIĆ OKRUTNY LOS…

Pamiętam ten dzień, kiedy dowiedziałeś się, że będziesz Tatą. W Twoich oczach widziałam jak wzruszenie miesza się z niesamowitą radością i jak w silnym mężczyźnie budzi się miłość, do maleńkiej istotki, która dopiero rozpoczęła życie tuż pod moim sercem. Wiele rzeczy straciło sens, bo nas czekało to co najważniejsze – bycie mamą i tatą. Pamiętam dzień pierwszego USG, kiedy wpatrywałeś się w ekran z niedowierzaniem, że tam właśnie widać naszą maleńką córeczkę. Kładłam Twoją rękę na brzuchu, abyś czuł bicie maleńkiego serduszka i razem wiedzieliśmy, że to właśnie jest szczęście. Przed cesarką lekarz robiący USG już w szpitalu powiedział, że coś jest nie tak z jej nóżkami i na pewno jedną z nich ma krótszą, a druga jest znacznie mniejsza. Moje serce ścisnęło się w bólu, ale jeszcze nie wierzyłam, że to może być prawda

ZAGROŻONE SERDUSZKO ZOSI…

… i nagle w pierwszej dobie swojego życia los rzucił Zosi rękawicę – podejrzenie poważnej wady serca z powodu sinicy centralnej i szmeru nad sercem.. Radość rodziców zastąpiły strach i przerażenie…Liczne badania potwierdziły złożoną wadę serca: podwójną drogę odpływu jednej z komór, ubytek międzykomorowy, drożny otwór owalny, zwężenie prawego ujścia tętniczego, całkowicie nieprawidłowy spływ żył płucnych, duży niedorozwój lewej komory serca oraz niedorozwój serca z sinica centralną. Zośka podniosła tę rękawice. A jej rodzice wraz z nią. Przeszli koszmar operacji, OIOM-u, zapaleń płuc, szans szacowanych na 20 %. Wspólnie walczyli o nią. Ale zły los uznał, że tę rodzinę spotkał za mały dramat. U Waldka zdiagnozowano NOWOTWÓR.

GDY DZIECKO MUSI WALCZYĆ O MIŁOŚĆ I PIERWSZY KROK…

15 grudnia 2006. Jasna sala szpitalna, za oknem śnieg. Słychać glosy krzątających się pielęgniarek, rozmawiają o Świętach Bożego Narodzenia, o choince, prezentach, bombkach, bo to przecież już za parę dni… Matki przy łóżeczkach dzieci bawią i tulą je do snu… Wszędzie tak wielu ludzi, tyle dźwięków, słów, tyle ludzkich spraw, a po środku tego jedno łóżeczko szpitalne z maleńkim chłopcem, który dopiero co przyszedł na Świat i w tym tłumie leży zupełnie sam… nie ma przy nim mamy, która ucałuje maleńką główkę i weźmie w ramiona… nie ma tej która utuli…, ten maluszek tuż po narodzinach został porzucony tam w sali szpitalnej… Czekał cichutko na nią, długo…, bardzo długo, ale nie wróciła…

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2024 Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym "Kawałek Nieba"