logowanie do subkont

Przekaż 1,5% podatku na pomoc dzieciom

Fundacja Kawałek Nieba

Fundacja Kawałek Nieba

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

„MAMO, NIE MARTW SIĘ, KIEDY JUŻ NOGI CI ODROSNĄ, PÓJDZIEMY NA SPACER”

Mam na imię Patrycja, mam 39 lat. Jeszcze niedawno, jak każdy młody, zdrowy człowiek pracowałam, wychowywałam dziecko, cieszyłam się pełnią życia. Przez myśl mi nie przeszło, że za chwilę los wystawi mnie na tak ogromną próbę… Zaczęło się od małej ranki na nodze… 26 kwietnia 2018 r. lekarz rodzinny stwierdził podejrzenie róży, przepisał antybiotyk i odesłał do domu. Kilkanaście godzin później, na OIOM-ie Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku, toczyłam już dramatyczną walkę o życie. Diagnoza – ciężki atak sepsy.

WERONIKA – WALKA Z RAKIEM I NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ

Weronika urodziła się 12 marca 2004r. Od urodzenia zmaga się z zespołem Turnera oraz opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego. Wszystko zaczęło się w wakacje ubiegłego roku od bólu gardła i pojawiającej się delikatnej opuchlizny wokół szyi. Wtedy to rodzice udali się z Weroniką do lekarza gdzie usłyszeli, że to angina i w ten sposób była leczona. Jednak leki nie działały kolejna diagnoza była również błędna zapalenie krtani, tak naprawdę żaden z lekarzy nie zbadał nawet Weroniki, gdyż dziewczynka nie otwierała buzi do badania z powodu opóźnienia w rozwoju.

LENY MAŁY WOJOWNIK – WALCZYMY Z SIATKÓWCZAKIEM OBUOCZNYM

Nasza siatkówczakowa historia rozpoczęła się 13 września 2018r kiedy po badaniu okulistycznym usłyszeliśmy rozpoznanie: zmiana w plamce żółtej – podejrzenie nowotworu. Potem po badaniu naszego synka w narkozie w IPCZD diagnoza się potwierdziła i ostatecznie określono schorzenie jako siatkówczak – nowotwór oka złośliwy obuoczny. Natychmiast podjęliśmy leczenie w klinice onkologii IPCZD. Nasz radosny, uśmiechnięty, kochający zwierzęta i zabawy autami dwulatek znalazł się w świecie bólu, łez, strachu, przerażenia. Cierpienie, które malowało się na jego twarzy rozrywało nasze serca. Bezpieczny dom, ulubione podwórko musiał zamienić na szpitalne łóżka, sale operacyjne i miał już wiele bolesnych zabiegów….

MONIKA – URATOWAĆ SIEBIE, BY MÓC RATOWAĆ INNYCH

Wszystko zaczęło się, gdy Monika chodziła do 6 klasy podstawówki. Była wtedy żywiołową, radosną dziewczyną, zdolną uczennicą i ambitną lekkoatletką z klasy sportowej. Głodna życia i rywalizacji, potrafiła wygrać bieg z najlepszymi a błyskotliwością zbijała z tropu największego mądralę. Jednak pewnego kwietniowego dnia 2007 roku – zdarzyło się to, czego nikt się nie spodziewał. Gdy rankiem Monika wzięła tabletkę na ból gardła, poczuła w buzi krew. Nie było to zwykłe krwawienie. Z języka trysnęła gwałtowna czerwona fontanna, której długo nie można było zatamować. Dopiero po dwóch godzinach udało się opanować krwotok i Monika z mamą pojechała do najbliższego szpitala. Na oddziale laryngologii lekarze uznali, że przyczyną krwawienia był wyczuwalny guzek w języku i postanowili usunąć go w znieczuleniu miejscowym.

PAULINKA I BARDZO TRUDNA WALKA Z NOWOTWOREM

Nasza ośmioletnia córeczka Paulinka w 2014 roku zakończyła leczenie nowotworu sarcoma embryonale twarzoczaszki. Przeszła ciężkie i agresywne leczenie: chemioterapię, chirurgiczne usunięcie guza oraz radioterapię.
Niestety w sierpniu 2018 został wykryty znów nowotwór – mięsak Ewinga podudzia lewego – kości strzałkowej.
Bardzo prosimy o wsparcie finansowe na leczenie i rehabilitację Paulinki.
Dziękujemy za każdą okazaną pomoc.

ABY POKONAĆ NOWOTWÓR I ŻYĆ DLA MOJEJ RODZINY

Nazywam się Andrzej Orchowski. Mam 59 lat. Zaraz po urodzeniu podczas badań stwierdzono u mnie wrodzoną wadę serca z sugestią lekarzy do operacji. W tamtych latach ze względu na umiejscowienie wady operacja na otwartym sercu była bardzo ryzykowna i z tego względu rodzice nie podjęli decyzji o przeprowadzeniu operacji
mimo wszystko rozwijałem się bez większych komplikacji. W wieku 19 lat zachorowałem na cukrzycę insulinozależną prawie nie znaną w mojej miejscowości Rozpocząłem okres mojego życia z zapoznaniem się tą chorobą oraz z zaakceptowaniem że muszę z tą chorobą żyć na stałe.

LEK KTÓRY RATUJE MOJE ŻYCIE

Zwracam się z gorącą prośbą o pomoc w sfinansowaniu leczenia biologicznego. Jestem pod opieką w ,,Poradni Reumatologii” Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku. Chorobę twardzinę układową postać uogólnioną rozpoznano u mnie na początku 2013 roku. Przebieg choroby jest niezwykle postępujący, z szybką progresją zmian skórnych i stawowych. Stwierdza się również zajęcie przewodu pokarmowego, chorobę śródmiąższową płuc oraz zajęcie serca. Byłam leczona wszystkimi lekami dostępnymi w ramach terapii tej choroby, otrzymywałam leki cytotoksyczne jak cyklofosfamid, mykofenolan mofetilu, metotrexat oraz sterydy.

ŁZY, BÓL, NADZIEJA I WIARA, ŻE ON DO NAS WRÓCI

Maciej lat 47 lat, ojciec Aleksandry i Julii mąż Wioletty. 28 Kwietnia 2019r. Maciej przeszedł rozległy zawał, w skutek czego był reanimowany przez godzinę. Funkcje życiowe zostały przywrócone, ale w związku z dużym niedotlenieniem nastąpił obrzęk mózgu. Rzeczywistość, która zastała nas po wypadku Macieja, była dramatyczna. Nie wiadomo było, co dalej… Jedna rzecz była pewna – w wyniku obrażeń Maciej zapadł w śpiączkę. Pierwsze dni były wielką niewiadomą. Stan Macieja był krytyczny. Podłączony został do respiratora i objęty specjalistyczną opieką na oddziale OIOK. Lekarze nie dawali żadnych szans, opisali stan męża jako wegetatywny. Nadzieja umiera ostatnia.

JAN I WALKA Z NOWOTWOREM – CHŁONIAKIEM BRUKITTA

Nazywam się Jan Piątek. Mam 16 lat. Jestem chory na nowotwór chłonniak Burkitta. Intensywne leczenie zacząłem 15 września 2018 roku. Obecnie nieprzerwanie przebywam w szpitalu dziecięcym w Lublinie. Choroba sprawiła duże spustoszenie w moim organizmie, znaczną utratę wagi i zanik podstawowych funkcji ruchowych. Nikt ze specjalistów nie jest w stanie mi powiedzieć jak długo i jak dalej potoczy się moje leczenie. Potrzebuje wsparcia w walce z tą ciężką chorobą. Potrzebne są kosztowne rehabilitacje, specjalna dieta oraz bardzo drogie leki, aby wygrać tą nierówną walką i powrócić do normalnego życia.

TATA WOJOWNIK!

Tata zawsze był Wojownikiem. Aktywny, pomagający innym, nieobojętny wobec cierpienia, ukochany Mąż, dobry człowiek. 2 czerwca 2018 roku zmieniło się wszystko – wskutek zawału doszło do niedotlenienia i uszkodzenia mózgu. Lekarze nie dawali mu szans, było naprawdę ciężko, ale Tata toczył walkę o życie, wygrał z licznymi infekcjami i nauczył się oddychać samodzielnie. Dziś potrzebuje kosztownej rehabilitacji i specjalistycznej opieki. Odniósł swoje pierwsze sukcesy – pod czujnym okiem logopedy zaczyna gryźć i przeżuwać, pozbył się rurki tracheostomijnej, siedzi na wózku, a nawet wyjeżdża na zewnątrz, by mieć kontakt z przyrodą, którą zawsze kochał.

MATEUSZ KONTRA PINEOBLASTOMA – WYGRAJMY RAZEM TEN MECZ!

Mateusz to wielki fan piłki nożnej. Trenował w klubie sportowym. Każdą wolną chwilę spędzał z kolegami i koleżankami na grze w piłkę bo marzył o karierze piłkarza. Tak było do czasu kiedy pod koniec wakacji coś się jednak zaczęło zmieniać. Mateusz nie chciał grać w piłkę. Myśleliśmy w tedy, że może jego pasja przygasa i tyle. Nikt nie przepuszczał że przyczyna tego ukryta jest głęboko, głęboko w głowie Mateusza i powoli nie tylko zabija jego marzenia ale również i jego. Gdy inne dzieci korzystały z ostatnich dni wakacji Mateusz trafił do szpitala. Źle się czuł – bardzo bolała go głowa i wymiotował.

KAROLEK I WALKA Z OSTRĄ BIAŁACZKĄ

Karolek to pełny życia, zawsze uśmiechnięty niespełna trzy latek. Tryskający energią i zdrowiem, lubiący się bawić, opowiadać historyjki i słuchać jak mama czyta mu książeczki . Niestety Karolek zachorował na ciężką chorobę-ostrą białaczkę limfoblastyczną. W dniu 11 lutego br. Karolek został przyjęty do szpitala USD w Krakowie Prokocimiu z powodu szczękościsku i anemii, co było bardzo niespecyficznym objawem. W trzeciej dobie pobytu w szpitalu, tj. 13 lutego 2019 lekarz pediatra poinformowała Nas, że we krwi Karolka jest 41% blastów, w związku z tym podejrzewają białaczkę i muszą wykonać kolejne badania.

TOSIA KONTRA GUZ MÓZGU!

Prosimy o pomoc i wsparcie dla naszej kochanej Tosi! 25.01.2019 zawalił się nam świat, kiedy u naszej 5-letniej córki wykryto glejaka pnia mózgu. Tosia jest od zawsze żywiołową, wesołą i bardzo rezolutną dziewczynką. Od jakiegoś czasu miała problemy z prawym oczkiem, nie podnosiła gałki ocznej do góry, diagnoza postawiona na podstawie rezonansu magnetycznego zmiażdżyła nas doszczętnie. Obecnie przebywamy w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie, gdzie Tosia będzie mieć przeprowadzaną biopsję, która pozwoli stwierdzić, czy guz można operować. Wycięcie guza byłoby naszą największą szansą.

NASZA UKOCHANA CÓRECZKA I WALKA Z NOWOTWOREM – MIĘSAKIEM EWINGA

Nasz córka Oliwia to wspaniała 8-latka. Zawsze uśmiechnięta, ciekawa świata, energiczna. Uwielbiająca taniec towarzyski, jazdę na łyżwach, wrotkach i rolkach. Odważna, koleżeńska lubiącą nowe wyzwania. Ciężko jest nam pisać o tym w momencie gdy wiemy jak bardzo niedawna diagnoza zmieniła jej, jak i nasze dotychczasowe życie. W sierpniu 2018 roku zdiagnozowano u Oliwki złośliwy nowotwór kości mięsak Ewinga (Ewing Sarcoma). Nowotwór ten zdążył już także dać przerzuty do płuc. Diagnoza przewróciła nasze dotychczasowe życie do góry nogami. Rozpoczęła się codzienna walka o zdrowie i życie naszego kochanego serduszka.

NASZA JEDYNA CÓRECZKA WALCZY Z OSTRĄ BIAŁACZKĄ

Zuza urodziła się 10.10.2007 r., jest jedynym dzieckiem państwa Matuszewskich. Pewnego grudniowego dnia Zuzia źle się poczuła, osłabiona położyła się do łóżka. Jej mama zmierzyła temperaturę, która wskazywała ponad 40 stopni gorączki. Nie czekając na nic, udała się do lekarza pierwszego kontaktu, który zapisał leki i wysłał je do domu. Niestety gorączka nie ustępowała (mimo podania zapisanych przez lekarza rodzinnego leków), rodzice nie czekając pojechali na ostry dyżur pogotowia ratunkowego w Ostrowie Wlkp. To właśnie tam po raz pierwszy szczegółowo przebadano Zuzannę. Pobrano krew do analizy, niestety wyniki okazały się niepokojące.

STRACH O UKOCHANEGO SYNKA – MALUTKI ADAŚ I WALKA Z OSTRĄ BIAŁACZKĄ…

Adaś pełny życia, zawsze uśmiechnięty niespełna trzy latek. Tryskający energią i zdrowiem, kochający jeździć na rowerku, mały miłośnik traktorów. Niestety Adaś zachorował na ciężką chorobę, ostrą białaczkę limfoblastyczną mając nie całe 2,5 roku. Wszystko zaczęło się w czerwcu 2018 roku. Choroba postępowała w ciągu kilku dni. Zaczęło się od drobnych czerwonych kropeczek na twarzy. Z dnia na dzień Adaś robił się osowiały, żadna zabawa mu nie sprawiała takiej radości jak wcześniej nawet wyjście na jego ulubiony rowerek. Pojawił się ból nóżek w takim stopniu że synkowi chodzenie sprawiało ból, siniaki na całym ciele o niewiadomym pochodzeniu

OPERACJA DAJĄCA NADZIEJĘ URATOWANIA WZROKU

Amelka jest radosną i pełną życia 11-nastolatką, która wiele dni spędziła w różnych szpitalach. Przeszła w swoim życiu już 4 operacje i teraz czeka ją kolejna w szpitalu w Londynie. Od 6 roku życia walczy z zapaleniem błony naczyniowej obu oczu. Powikłaniem po tym schorzeniu było usunięcie soczewki z lewego oka (zaćma posterydowa) oraz jaskra wtórna oka lewego. W lipcu 2018 Amelia przeszła operację wszczepienia implantu do oka prawego w celu zmniejszenia ciśnienia śródgałkowego w Moorfields Eye Hospital w Londynie.

KUBUŚ I WALKA Z OSTRĄ BIAŁACZKĄ

Nasz pięcioletni syn Kubuś, jest inteligentnym chłopcem z ogromną wyobraźnią. Uwielbia przyrodę, kocha wszystkie zwierzątka i zachwyca się każdym robaczkiem. Zdiagnozowano jednak u niego ostrą białaczkę limfoblastyczną, wskutek czego musi przebywać w izolacji. Kubuś jest w trakcie chemioterapii i jak do tej pory dobrze reaguje na podawane leki. Proces leczenia jest długotrwały i wymaga zapewnienia całodobowej opieki. Pragniemy wspierać Kubusia w walce z chorobą, niestety koszty leczenia przewlekłej choroby przerastają nasze możliwości.
Prosimy o pomoc finansową, każdy grosz będzie miał dla nas znaczenie. Liczymy na Państwa dobre serce.

NASZA CÓRECZKA WIOLA I WALKA Z GUZEM MÓZGU

Nasza córka Wiola ma 3,5 roku i cierpi na złośliwy nowotwór (guz mózgu) Malignant mesenchymal tumor with BCOR alteration. Wiola przeszła 3 operacje neurochirurgiczne, kilka cykli chemioterapii i jest w trakcie leczenia radioterapią.

MOJA WALKA Z NOWOTWOREM – CHŁONIAKIEM DLBCL

Mam na imię Oliwia i mam 22 lata. Jestem chora na nowotwór chłoniak DLBCL. O chorobie dowiedziałam się w marcu 2017 roku. Leczenie zaczęłam w kwietniu 2017 roku we Wrocławiu. Przeszłam chemię 6xRCHOP , chemię szpitalną oraz badanie kliniczne. Niestety nie przyniosło to żadnych rezultatów, mój chłoniak okazał się na to wszystko odporny.Od lipca 2018 roku leczę się w Krakowie, przeszłam tam badanie kliniczne, które zostało przerwane z powodu skutków ubocznych leku. Zapadłam w śpiączkę farmakologiczną, wybudziłam się po tygodniu. Na szczęście wyszłam z tego cało, lek nie pozostawił żadnych powikłań pomimo ,że stan mój był krytyczny. Obecnie jestem w trakcie chemii. Mam nowotwór ,który jest oporny na leczenie.

POMÓŻ MI ŻYĆ I SPEŁNIAĆ MARZENIA

Zaledwie kilka tygodni temu z optymizmem patrzyłem w przyszłość prowadząc zwykłe codzienne życie. Jeszcze nie dawno wychodziłem na deski sceny, kręciłem teledyski, w planach miałem kilka koncertów, spełniałem moje największe marzenie – bycie muzykiem. Dzisiaj to już nieaktualne. Okazało się, że jestem poważnie chory. Choroba przyszła niespodziewanie niszcząc całe moje dotychczasowe życie zawodowe jak i moją pasję. Szybka diagnoza guz mózgu i natychmiastowa operacja. Tą rundę, dzięki świetnym fachowcom, udało się wygrać, guz usunięto, ale badanie histopatologiczne nie było już takie optymistyczne.

KOCHANA MAMO, TĘSKNIMY, WRÓĆ DO NAS

Ewa – wspaniała Mama dwóch córek, babcia Adriana i Klaudii, którą teraz wychowuje. Los zawsze robi pod górkę. Ewa zawsze pomagała ludziom nie pytając jak pomóc, tylko wpadała, a jak się zorientowała co potrzeba, to od razu spieszyła z pomocą. Pracowała w szkole na kuchni (pysznie gotowała). Gdy przeszła na rentę zachorował jej kochany maż na raka. Ewa walczyła o każdy wspólny dzień razem i o to żeby nie cierpiał. Dawali mu pół roku, a żył u jej boku dwa lata. Po jego śmierci rzuciła się w wir pracy, pomagając też młodszej córce

ABY POKONAĆ RAKA I ŻYĆ DLA MOJEJ KOCHANEJ RODZINY

Mam na imię Marek. W sierpniu 2018 roku wykryto u mnie nowotwór złośliwy głowy trzustki. Pod koniec sierpnia 2018 roku na skutek ucisku guza na drogi żółciowe i zdiagnozowaną żółtaczkę mechaniczną, miałem przeprowadzony w Szpitalu w Skawinie zabieg protezowania dróg żółciowych. Od tamtego czasu oczekiwałem na termin operacji, który z powodu całkowitego zatkania przewodu pokarmowego przedłużył się. Między czasie żywiony byłem pozajelitowo.

#MisjaMarcin – DZIECIŃSTWO, KTÓRE ZABRAŁ GUZ MÓZGU

Jestem Marcin, mam 8 lat. Bardzo lubię sport i ruch. Jestem radosnym, wesołym chłopcem. Z tatą często budowałem roboty z klocków lego i programowaliśmy je. Odkąd skończyłem 2 latka z rodzicami jeździliśmy rowerami i biegaliśmy. Nawet zima czy brzydka pogoda nie była dla mnie przeszkodą, żeby jeździć do szkoły na rowerze. Niestety wszystko to mi odebrano. Pewnego dnia w styczniu lekarze znaleźli u mnie rozlanego guza pnia mózgu (glejaka), który zabrał mi moje dotychczasowe życie i dzieciństwo. Miałem wielkie plany i marzenia, a teraz spędzam moje długie dni w szpitalu i nie mogę już biegać, jeździć na rowerze ani bawić się z kolegami, mimo że dni stają się coraz dłuższe i cieplejsze, mogę je oglądać zazwyczaj przez okno szpitalne.

NASZ JEDYNY SYNEK I BARDZO TRUDNA WALKA Z BIAŁACZKĄ

Nasz jedyny synek Dominiś ma 3 latka. Był pełnym energii, pogodnym chłopczykiem, chodził do przedszkola, gdzie dużo czasu spędzał na beztroskiej zabawie z rówieśnikami. Pewnego dnia zauważyliśmy, że nasze dziecko kuleje na lewą nóżkę, z trudem chodzi po schodach, szybko się męczy. Myśleliśmy, że to bóle wzrostowe. Zaniepokoiło nas jednak również rozdrażnienie , jakie często Dominika dopadało oraz nocne poty. Wtedy za radą pediatry zrobiliśmy synkowi morfologię z rozmazem ręcznym. Po paru godzinach zadzwoniono z laboratorium z informacją by jak najpilniej udać się z dzieckiem do hematologa, a najlepiej od razu do szpitala dziecięcego na SOR.

RATUNEK DLA NASZEGO TATY W WALCE Z GUZEM MÓZGU

Zwracam się z prośbą o przekazanie 1% podatku jak również dobrowolnej kwoty na leczenie mojego męża Roberta. Robert ma 50 lat i trójkę dzieci, od 2019 roku choruje na nowotwór złośliwy mózgu III stopnia. Jest to choroba wymagająca długotrwałego i kosztownego leczenia. W Polsce możliwe jest obecnie leczenie tylko z zastosowaniem radioterapii i chemioterapii. Jednak aby nie uszkodzić zdrowych komórek organizmu oraz zwiększyć efekt leczenia, Robert pragnie poddać się terapii protonowej w Monachium. Jest to wysoce kosztowne przedsięwzięcie jednak daję nadzieję na zatrzymanie postępującej chorobie.

NASZA CÓRECZKA LIWIA I BARDZO TRUDNA WALKA Z BIAŁACZKĄ…

Zwracam się z uprzejmą prośbą o pomoc w zebraniu środków na leczenie naszej 8- letniej córki Liwii z powodu wznowy choroby nowotworowej. Córka w 2014r. zachorowała na ostrą białaczkę limfoblastyczną, przebywała w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Prokocimiu na bardzo silnym leczeniu cytostatykami przez okres 1 roku. Przez kolejne 3 lata była objęta leczeniem w poradni onkologiczno-hematologicznej w Prokocimiu, podtrzymującym remisję oraz leczeniem odbudowującym odporność, którą straciła podczas silnej chemioterapii. Jej narządy wewnętrzne tj, trzustka, wątroba zostały poważnie uszkodzone i osłabione podczas długiego leczenia.

MALUTKA MILENKA I WALKA Z OSTRĄ BIAŁACZKĄ LIMFOBLASTYCZNĄ

Milenka ma 2,5 roku i od 14 września walczy z ostrą białaczka limfoblastyczną. Dotychczas była radosną i tryskającą energią dziewczynką. Jedynymi objawami choroby były powiększone węzły chłonne i kilka siniaków. 14 września trafiliśmy do szpitala w Krynicy, gdzie po wielu badaniach Pani Doktor przekazała nam najgorszą diagnozę OSTRA BIAŁACZKA LIMFOBLASTYCZNA. Żeby to potwierdzić zostaliśmy przewiezieni do szpitala Uniwersyteckiego na oddział Onkologii i Hematologii Dziecięcej. 17 września diagnoza się potwierdziła. Nie ma słów by opisać to co wtedy czuliśmy, dalej nie możemy się z tym pogodzić…

POKONAĆ RAKA I ŻYĆ DLA MOICH DZIECI

Jestem samotną matką wychowującą dwójkę niepełnoletnich synów. Do lipca 2018 roku byłam bardzo aktywną osobą. Pracowałam zawodowo oraz zajmowałam się wychowywaniem moich synów. Niestety w lipcu 2018 roku mój świat niemal legł w gruzach. Stwierdzono u mnie chorobę nowotworową – rak chłoniak. Od tej daty pozostaję na leczeniu zarówno ambulatoryjnym jak i cyklicznym szpitalnym (wielodniowe pobyty w szpitalu 2 razy w miesiącu ). Jestem poddawana leczeniu m.in. w postaci wlewów bardzo silnych chemioterapeutyków.

WALKA Z RAKIEM O NASZEGO SYNKA…

Jeszcze kilka tygodni temu nasz 8-letni syn Michał był zwykłym radosnym dzieckiem – grał w piłkę, jeździł na rowerze, chodził na spacery ze swym ukochanym pieskiem. Właśnie rozpoczął nowy rok szkolny. Trzeciego dnia pobytu w szkole zabolały go plecki, wtedy jeszcze nie uznaliśmy tego za coś bardzo niepokojącego. Jednak w kolejnych dniach ból narastał. Udaliśmy się do lekarza rodzinnego, który zlecił rutynowe badania. Nie wykazały one nic szczególnie niepokojącego, ale też nie dały odpowiedzi, co do przyczyny tych dolegliwości. W kolejnych dniach pojawiła się wysoka gorączka, a do bólu pleców doszły bóle nóżek.

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2024 Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym "Kawałek Nieba"