logowanie do subkont

Przekaż 1,5% podatku na pomoc dzieciom

Fundacja Kawałek Nieba

Fundacja Kawałek Nieba

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

PAWEŁ I WALKA Z BIAŁACZKĄ…

Nazywam się Paweł. Mam 18 lat i jestem uczniem w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Świeciu. Chodzę do II klasy LO mundurowego. W kwietniu 2014 roku wykryto u mnie białaczkę limfoblastyczną. Zastosowano leczenie chemioterapią. Około 2 lata zmagałem się z tą chorobą. W czerwcu tego roku skończyłem leczenie, które odniosło oczekiwany efekt. Czułem się wspaniale. Myślałem, że wygrałem tą wojnę, jednak myliłem się. Moje szczęście nie trwało długo. W listopadzie zaczęło mnie wszystko boleć. Myślałem, że to zwykłe przeziębienie, lecz los okazał się inny. Po ponownym przebadaniu zapadła diagnoza – wznowienie choroby, lecz w gorszym stadium, teraz jest białaczka wysokiego ryzyka i będzie potrzebny przeszczep szpiku.

POKONAĆ NOWOTWÓR I MÓC DALEJ WIDZIEĆ ŚWIAT…

Moje kłopoty zaczęły się pod koniec zeszłego roku – czasami, na kilka sekund traciłam wzrok, miałam mgłę przed oczami i bolało mnie prawe oko. Na początku problemy z widzeniem tłumaczyłam sobie wiekiem i pracą, ale po jakimś czasie zaczęło mnie to niepokoić. Zgłosiłam się do okulisty. Badania wykazały, że mam ubytki w polu widzenia prawego oka. Dostałam skierowanie do poradni neurologicznej. Stamtąd dalej na rezonans magnetyczny głowy, (24.05) który zwrócił uwagę lekarzy na, “nierównomierne pogrubienie skrzyżowania wzrokowego” zaczęto podejrzewać nowotwór. Dostałam skierowanie do szpitala neurologicznego celem dokonania dokładniejszego badania rezonansu magnetycznego oczodołów.

NASZA CÓRECZKA WALCZY Z GUZEM MÓZGU…

Michasia była radosną, wiecznie uśmiechniętą dziewczynką. Od zawsze lubiła jeździć na rowerze i rolkach oraz bawić się z innymi dziećmi. Czasem przeszkadzały jej mocne bóle głowy, które, jak się okazało, nie pojawiały się bez przyczyny. 4 sierpnia 2016 roku podczas rezonansu zdiagnozowano u Michalinki guza mózgu. Był to ogromny cios dla całej rodziny. Nasze życie nagle bardzo się zmieniło. Lekarze zadecydowali o natychmiastowym przeniesieniu do Szpitala Uniwersyteckiego im. A. Jurasza w Bydgoszczy. Właśnie tam dowiedzieliśmy się, że Michasię czeka operacja, która odbyła się 11 sierpnia. Krótko po niej nasza córeczka przeszła kolejną operację. Wszystko miało wrócić do normy. Lekarze zapewniali nas, że udało się usunąć całego guza, jednak po miesiącu odrósł do rozmiarów przedoperacyjnych.

BY TYMEK STAŁ SIĘ JAK PINOKIO PRAWDZIWYM CHŁOPCEM…

Cześć, jestem Tymon. Urodziłem się 20.05.2016r. ale wcale nie było tak radośnie, bo prawie umarłem. Ale jestem. Byłem reanimowany tuż obok mamy i taty, a później zabrali mnie od nich daleko daleko do innego szpitala. Tam mieli mi zrobić hipotermię, czyli miało być zimno żeby nie popsuł się mój mózg, a to bardzo mądry mózg, więc było to ważne. Tylko zamiast zimna zrobili mi ciepło i wtedy wszystko się popsuło. Zapomniałem jak się ssie, łyka, uśmiecha, gaworzy, nawet nie pamiętałem jak się płacze, ale już znowu umiem płakać, to łatwe. Moje rączki i nóżki zesztywniały, już nie mogę brykać jak w brzuszku u mamy, a bardzo to lubiłem. Dużo ćwiczymy, żebym znowu mógł połobuzować.

POKONAĆ GUZ MÓZGU

W połowie grudnia 2017 u Patrycji zdiagnozowano guza pnia mózgu, którego wycięcia dokonano w Warszawie. Od tego czasu Patrycja przebywa w szpitalu gdzie codziennie rehabilituje się i walczy o zdrowie. Ze względu na lokalizację oraz rozmiar guza, rekonwalescencja może potrwać wiele miesięcy a intensywna rehabilitacja ruchowa i logopedyczna jest niezbędna, także po opuszczeniu szpitala. Patrycja jest mamą półtorarocznej Wandzi, razem z mężem i córką mieszka na stałe w Poznaniu

WALCZĘ O POWRÓT DO ŻYCIA – DLA MOJEJ CÓRECZKI…

Tomek ma 39 lat .Jest wrażliwym mężem i ojcem. Ambitny, pracowity, wciąż szukający swojej drogi w życiu -to niepoprawny indywidualista chadzający własnymi ścieżkami oraz ogromny fan Zagłębia Sosnowiec. Uwielbia wyzwania, cieszą go najdrobniejsze rzeczy w życiu codziennym- potrafi doceniać to co ma, najważniejsza dla niego jest rodzina- jego żona i 11 letnia córka. 3 stycznia 2009 roku życie Tomka, i naszej rodziny już na zawsze się zmieniło.Na skutek pęknięcia naczyniaka Tomek upada i rozbija sobie głowę, powstaje ogromny krwiak w śródmózgowiu, który rośnie w olbrzymim tempie.

WALKA Z RAKIEM O MATEUSZA

Mateusz ma 20 lat. Po wakacjach w 2014 roku zaczął narzekać na ból szyi. Rozpoczęły się badania i wizyty u różnych lekarzy. Stwierdzono 2 cm zmianę, którą trzeba usunąć. W lutym 2015 Mateusz był operowany. Badanie histopatologiczne wykazało nowotwór złośliwy (mięsak tkanek miękkich Sarcoma Synoviale). Cały nasz Świat się zawalił. Zaczęła się walka o życie Mateusza, która trwa do dziś. Po pewnym czasie po operacji u syna stwierdzono wznowę w przestrzeni przygardłowej. Trafiliśmy do Centrum Onkologii w Warszawie. Tam odbyła się druga operacja, 8 cykli chemioterapii i radioterapia. Po tym czasie Mateusz zdał maturę i był szczęśliwy, że jest po wszystkim.

JULKA – DZIEWCZYNKA Z WYROKIEM…

Poznajcie Julcię – dziewczynkę, która już sześć lat żyje z tragicznym, nieodwołalnym wyrokiem! A przecież nic tego nie zapowiadało. Najpierw z radością i nadzieją oczekiwałam cudu narodzin upragnionej córeczki. Dziewięć miesięcy szczęścia, oglądania maleńkich, różowych sukieneczek, kupowania bucików, głaskania i śpiewania do rosnącego brzuszka. Nic nie wskazywało na to, iż za moment świat się zawali i będę walczyła o jej życie. A jednak Julka przyszła na świat w 40 tygodniu przez cesarskie cięcie, gdyż w ostatnim momencie okazało się, że jest zbyt mała i słaba do naturalnego porodu. Urodziła się w Malborku, lecz natychmiast przewieziona została do Gdańska. Od razu rozpoczęła się walka o jej życie.

MALEŃKI ANTOŚ I BARDZO TRUDNY POCZĄTEK ŻYCIA…

Antek urodził się 20 maja 2016. Zaraz po porodzie widać było że coś jest nie tak, Synek nie płakał, był siny. Chwilę później okazało się że ma rozszczep podniebienia. To nie był koniec nieszczęść, z czasem okazało się że Antoś ma problemy z serduszkiem, cierpi też na zespół pęcherza neurogennego i jest praktycznie nie widomy. Mój Synek jest opóźniony psycho-ruchowo, nie raczkuje, nie chodzi. Staramy się wraz z mężem pomóc naszemu dziecku, jeździmy na zajęcia ze specjalistami , na rehabilitacje. Walka o jego zdrowie wiąże się z bardzo dużymi kosztami. Prosimy was o pomoc dla Antosia. Dzięki wam możemy dać naszemu Synowi szczęśliwe dzieciństwo

ABY ŻYĆ… DLA MOICH DZIECI…

Jestem mamą 3 wspaniałych dzieci. Nasze życie układało się dobrze, do czasu kiedy 3 lata zdiagnozowano u mnie raka piersi. Nagle mój świat całkiem się zawalił. Po amputacji piersi , nowotwór dał przerzuty do innych narządów . 1,5 roku temu poddano mnie chemioterapii, niestety rak okazał się oporny na chemię, lekarze mi dali kilka m-c życia. Nie umiałam pogodzić się z diagnozą i wyrokiem. Moja determinacja w poszukiwaniu ratunku doprowadziła mnie do Klinki w Niemczech, tam usłyszałam, że jest dla mnie nadzieja, po mimo, iż w Polsce zakres leczenia metodą konwencjonalną wyczerpał się w moim stadium choroby.

NIKOLA PROSI WSPOMÓŻ MOJE SERDUSZKO

07.06.2016 to data, którą miło wspominamy…to dzień w którym dowiedzieliśmy się, że powiększy nam się rodzina. Nasze szczęście jednak długo nie trwało. Kiedy poszliśmy na drugie badania prenatalne w 22 tyg ciąży lekarz miał wątpliwości co do rozwoju małego serduszka. Ja nie brałam na poważnie jego opinii, wmawiałam sobie że się pomylił i że to nic poważnego. Nie przyjmowałam tego do wiadomości, że coś może być nie tak. Po prostu czekałam na kolejne badania prenatalne mając nadzieję, że diagnoza będzie inna. W dniu 22.10.2016 nadeszła chwila prawdy. Na badaniach u naszej córeczki wykryto wadę serca typu HLHS – niedorozwój lewej komory serca.

JULIA… MOJA KSIĘŻNICZKA… MOJE SŁONECZKO… MÓJ MILCZĄCY ANIOŁ

Wiadomość o ciąży była zaskoczeniem. Każdy pytał, co bym wolała. Chłopca? Dziewczynkę? Nieważne. Byleby dzieciątko było zdrowe. 15 Listopada 2013 przyszła na Świat moja kruszynka. Szybko rosła zdrowa. Czas mijał. Julia rozwijała się prawidłowo. Sama siedziała w wieku 5 miesięcy. Pierwsze słowa i kroki pojawiły się w wieku 10 miesięcy. Szczęście prysło gdy miała 17 miesięcy. Zaburzenia równowagi. Nocne krzyki. Przestała mówić. Zamknęła się w sobie. Straciła kontakt wzrokowy i z otoczeniem. Zamieszkała w swoim własnym Świecie. Serce bolało z rozpaczy, gdy moja księżniczka mijała mnie na placu zabaw, nie zdając sobie nawet sprawy, ze mamę minęła.

CHCĘ, ABY MÓJ SYN MIAŁ DZIADKA… JACEK I RAK…

Jacek jest moim teściem. Odkąd pamiętam, zawsze wspierał mnie i żonę. Nigdy nikomu nie odmawiał pomocy. Teraz on tej pomocy potrzebuje. Ma raka. Od dwóch i pół roku znosi kolejne operacje i chemioterapie. Ból i złe samopoczucie stało się codziennością, ale walczy. Walczy, bo ma dla kogo. Pół roku temu dostał motywację do walki – został dziadkiem wyczekanego i ukochanego wnusia Ignasia, który jest całym jego światem.

WALKA O ŻYCIE WOJTUSIA ROZPOCZĘTA JESZCZE JAK BYŁ W BRZUSZKU MAMY…

Choroba mojego dziecka Wojtusia zaczęła się jak jeszcze był w brzuszku. W 21 tygodniu ciąży lekarz ginekolog stwierdził wodogłowie. Od tego momentu zaczęła się walka o życie dziecka. Jest to moja trzecia ciąża z wodogłowiem, dwóch pierwszych synów urodzonych w 2006 i 2010 roku nie udało się uratować – po kilku godzinach zmarli. Wojtuś jest bardzo waleczny przeszliśmy trzy zabiegi operacyjne wewnątrzmacicznie – założenie shantu komorowo-owodniowego, która odprowadzała nadmiar płynu mózgowo-rdzeniowego do wód płodowych.

SKRZYWDZONA PRZEZ TĄ, KTÓRA POWINNA JĄ KOCHAĆ…

Mam na Imię Sandra. Mam 24 lata. Moja matka biologiczna robiła wszystko, abym nie przyszła na Świat. Kiedy nadeszła chwila porodu, chciała mnie udusić w swym łonie wstrzymując poród za wszelką cenę – doszło przez to do niedotlenia mózgu i uszkodzenia ośrodkowego układu ruchowego – czyli skazała mnie na mózgowe porażenie dziecięce czterokończynowe. Przy porodzie doszło również do wyrwania ręki ze splotu barkowego. Urodziłam się jako wcześniak z wielkimi obrażeniami i wylewami. Skutki tego, że mama nigdy mnie nie kochała i nie chciała, przykuły mnie na całe życie do wózka inwalidzkiego i tak jest do dziś.

MACIUŚ I OSTRA BIAŁACZKA LIMFOBLASTYCZNA…

W dniu 2.01.2017 u naszego syna Maciusia lat 5 zdiagnozowano nowotwór – Ostra Białaczka Limfoblastyczna. Aktualnie jesteśmy dopiero na zakończeniu I protokołu. Opóźnienia w chemii mamy około miesiąca. Przy pierwszych spadkach leukocytów Maciuś miał zapalenie płuc a potem kolejne izolatki i brak możliwości podania chemii. Po 77 dniach ciągłego pobytu w szpitalu dostaliśmy przepustkę do domu na 3 dni:) Wielka radość -wielki strach. Razem ze starszą siostrą (Maja lat 9) nie odstępowali się na krok. Razem z mężem Mirkiem Mają i Maciusiem który razem z Mają są wielkimi fanami piłki nożnej dość aktywnie lubili spędzać czas. Chodzenie na mecze ulubionej Cracovii, spływy kajakarskie, liczne wycieczki mniejsze i większe.

GUZ TYLNEGO ŚRÓDPIERSIA I W KRĘGOSŁUPIE – POTRZEBNA POMOC

Jest ból, którego nie da się opisać słowami. On przepełnia do głębi i jakby wyrywa serce, łzy lecą bez opamiętania, wszystko traci sens, a Ty nie wierzysz, że to może być prawda… Bo nie ma większego cierpienia od bólu matki, która dowiaduje się, że jej dziecko ma NOWOTWÓR. I ten okrutny powiew przeszywającego strachu, że możesz w jednej chwili stracić na zawsze to, co kochasz ponad wszystko i pozostanie już tylko pustka, której nic na Świecie nie wypełni… Laura to wyśnione i upragnione dziecko – spełnienie moich matczynych marzeń. Nikt nawet nie przepuszczał, jaki okrutny scenariusz napisze dla nas życie.

OPERACJA NASZĄ NADZIEJĄ…

Mój mąż Marcin w 2014 roku miał pierwszą operację oczyszczenia wylanej przepukliny kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, która naciskała na nerw. Niestety znalazł się w grupie pacjentów, u których nastąpiło ponowne wypadnięcie dysku w tym samym miejscu. W styczniu 2017 po długiej walce rehabilitacyjnej i ćwiczeniach wzmacniających bóle rwy kulszowej odpuściły. Niestety po upadku na rowerze w czerwcu zrobiło się gorzej i bardziej niebezpiecznie niż przed pierwszą operacją. Mąż walczy z silnym bólem nogi uniemożliwiającym mu normalne funkcjonowanie i wstanie z łóżka. Od 3 miesięcy by mógł normalnie chodzić, pojechać na rehabilitacje itp wstaje około 6 godzin. Przyjmuje silne leki przeciwbólowe. Nasze życie wywrócone jest do góry nogami.

TATUSIU, TĘSKNIMY ZA TOBĄ, WRÓĆ DO NAS

W niedzielne popołudnie 16 września 2018 r. 34-letni Marcin zrobił zakupy, spakował bagaż, pożegnał się z rodziną i ruszył samochodem do pracy w Niemczech. Zawodowy kierowca – wydawałoby się, że doskonale zna warunki panujące na drogach i potrafi przewidzieć niebezpieczne sytuacje, które mogą go spotkać. Nic bardziej mylnego. Do głowy mu nie przyszło, że jeszcze tego samego dnia o godzinie 22.35 strażacy i ratownicy medyczni będą go wyciągać z wraku jego samochodu. Marcin – Felek – tak nazywają go koledzy, nie dojechał do celu. Nikt nie wie co przyczyniło się do wypadku. Niemieccy policjanci badający sprawę przypuszczają, iż Marcin zasnął za kierownicą.

GABRYSIA I WALKA Z NOWOTWOREM RDZENIA KRĘGOWEGO…

W sierpniu 2013 roku zauważamy znaczne skrzywienie kręgosłupa, które według nas (rodziców, którzy codziennie kąpią, przebierają, itd. swoje dziecko) pojawiło się nagle. Zaczynamy tułaczkę po lekarzach. Odwiedzamy 5 ortopedów, zaczynamy intensywną rehabilitację. W lutym 2014 ortopeda, po wykonaniu rtg kręgosłupa stawia diagnozę – skolioza idiopatyczna. Zaleca gorset ortopedyczny. Otrzymujemy także skierowanie na rezonans magnetyczny (mamy go umówić we własnym zakresie) oraz radę żeby postarać się o orzeczenie o niepełnosprawności. Najszybszy termin jaki udaje nam się uzyskać na rezonans to lipiec 2014 r.

SMUTNA HISTORIA MICHAŁKA

Oto smutna historia Michasia od urodzenia aż do tej chwili. Pani Ewa gdy się dowiedziała , że jest w ciąży była bardzo szczęśliwa, lecz niestety nie długo. Po badaniu prenatalnym, na które została skierowana świat Ewy legł w gruzach. Dowiedziała się, że jej nienarodzonego dzieciątko jest bardzo chore . Dostała skierowanie na usunięcie ciąży, lecz nie była wstanie tego zrobić. Postanowiła, że urodzi, a potem będzie jak Bóg chce. Michałek urodził się w 35. tygodniu ciąż przez cesarskie cięcie. Z diagnozowano u niego wiele wad rozwojowych: czaszka z cechami trójkątnogłowia, twarz dymorficzna, wady rozwojowe oczu, laryngomalacja wrodzona, podniebienie gotyckie, wady rozwojowe przegród serca.

USŁYSZEĆ BICIE MALEŃKIEGO SERDUSZKA…

Ponad 330 000 złotych – tyle jest warte życie naszego syna, zaraz po tym jak zostanie mu ono podarowane. Na razie Dawid jest bezpieczny, po przyjściu na świat będzie musiał stoczyć swoją pierwszą i najważniejszą walkę – walkę o życie. Ta niewyobrażalnie wysoka kwota pieniędzy to koszt porodu oraz pierwszego etapu operacyjnego w jednym z najlepszych ośrodków kardiochirurgicznych na świecie. Tam Dawid będzie miał największą szansę na wygraną walkę o życie, po tym jak los obdarował go tylko połową serduszka. I o tę połowę będziemy musieli walczyć, by mógł żyć. Niestety bez zebranych środków na operację możemy to starcie przegrać.

W MIŁOŚCI DO SYNKA MOJA SIŁA…

Wojtek urodził się w 2010 roku w 38 tyg ciąży z cesarskiego cięcia. Dostał 10 pkt. W skali Apgar. Od początku był dzieckiem niespokojnym, na spacerach w wózku stale płakał, często chorował, miał słabą odporność. W wieku 2,5 lat przeszedł rezonans mózgu w celu diagnostyki drżenia kończyn górnych. Diagnostyka do tej pory nie jest jednoznaczna. Wojtek od urodzenia miał słabszą lewą połowę ciała i był z tego powodu rehabilitowany. Przeszedł również operację migdałków i stulejki. Gdy w wieku 3 lat poszedł do przedszkola, okazało się, że odstaje od grupy rówieśników. Był wycofany, nerwowy, nie chciał jeść większości potraw, nie chętnie brał udział w zajęciach grupowych. Rodzina i lekarze uspokajali, że wszystko jest w porządku i jak to się mówi: on z tego wyrośnie.

PRZESZCZEP KOMÓREK MACIERZYSTYCH – MOJA SZANSA NA SAMODZIELNOŚĆ

Kilka chwil i całe życie się zmienia. Najważniejsza nie jesteś Ty, tylko ta mała, bezbronna istotka, która od pierwszego oddechu walczy o życie. Wiosna 2015, pomimo prawidłowo przebiegającej ciąży w nocy zanika tętno dziecka, szybka decyzja, cesarskie cięcie. Na świat przychodzi córeczka – nie płacze! 8 minut reanimacji, zastrzyki, rurki, intensywna terapia – wszystko toczy się jak lawina, przygniata znienacka. Diagnoza to ciężka zamartwica. Skutkiem ogromnego niedotlenienia okołoporodowego jest Mózgowe Porażenie Dziecięce czterokończynowe, małogłowie i padaczka. Nasza córeczka nie chodzi, nie siedzi samodzielnie, nie wyciąga rączek po zabawki, nie mówi, jej rozwój jest opóźniony w stosunku do rówieśników.

IZA – MOJA WALKA Z NOWOTWOREM – CHŁONIAKIEM HODINGA

Mam na imię Iza. Mam 14 lat mieszkam w Gdańsku. Mam trójkę rodzeństwa i wspaniałych kochanych rodziców , którzy mnie wspierają w tym bardzo trudnym czasie w walce z chorobą. Od września walczę z chorobą nowotworową Chłoniak Hodgina. Pomimo wielu cierpień i niepewności wciąż jestem tą samą wesołą osobą. Nie poddaję się i walczę z przeciwnościami każdego dnia. Potrzebuję wsparcia ludzi dobrego serca ,którzy pomogą mi bezpiecznie przejść przez te trudne dla mnie chwile.

NASZA UKOCHANA CÓRECZKA MA GUZA MÓZGU…

Na początku stycznia 2017 roku Sandrusia zaczęła wycofywać się z życia stawała się apatyczna i niechętnie brała udział w zajęciach codziennych nie miała ochoty stała na uboczu i z dziecka wesołego stała się ospała , zaczęła dostawać ataki przypominające padaczkę z chwilowymi zaburzeniami świadomości. Najpierw był jeden dziennie potem kolejny i kolejny i coraz więcej i częściej dochodziło do kilku dziennie. Po trwającym chwilę ataku wszystko wracało do normy, a Sandra nie pamiętała zdarzenia. Przy jednym z takich ataków wezwana została karetka udaliśmy się do szpitala w Turku stamtąd trafiliśmy szybko do poznania i po wykonaniu serii badań stwierdzono u Sandry guza mózgu…

IZUNIA I RAK – NEUROBLASTOMA

Od kilku tygodni nasza córeczka niespełna 4 letnia Izabela (ur. 08.06.2012) narzekała na samopoczucie, ból nogi, pleców oraz gorączka. 8 maja w Niedzielę poskarżyła się na ból brzucha – pojechaliśmy na pogotowie do Nowego Dworu Gdańskiego – potem do szpitala w Elblągu i od tamtej pory Iza nie wychodzi ze szpitala. Tego dnia pod wieczór dowiedzieliśmy się ze na lewym nadnerczu zlokalizowana jest jakaś niejednorodna zmiana o wielkości 5 cm. Na drugi dzień zostaliśmy przetransportowani karetką do UCK Gdańsk gdzie wykonano kolejne badanie USG, oznajmiono nam ze wynik jest niepokojący onkologicznie – guz o wymiarach około 10cm.

REHABILITACJA MOJĄ DROGĄ DO SAMODZIELNOŚCI

Cześć, mam na imię Bogusia i mam 22 lata. Urodziłam się z chorobą o nazwie Arthrogrypsis – to bardzo rzadkie schorzenie, które powoduje wrodzone, wielostawowe przykurcze występujące w wyniku uszkodzenia różnych struktur (tzw. wrodzona sztywność stawów). Choroba zaatakowała zarówno moje kończyny dolne, jak i górne. Już od urodzenia byłam skazana na życie w szpitalu. Moich rodziców odsyłano do lekarzy najpierw w Białymstoku, później do Warszawy, aż w końcu trafiłam do Łodzi. Przeszłam już wiele operacji, wielu z nich nie pamiętam – byłam zaledwie małym dzieckiem. Pierwsza z nich odbyła się gdy miałam 9 miesięcy. Mogę stwierdzić, że prawie każdy staw mojego ciała był operowany. Stopy, kolano, łokcie, biodra, nadgarstek, prawe przedramię, kręgosłup…

OPERACJA MOJĄ JEDYNĄ SZANSĄ NA POKONANIE OKTUTNIEJ CHOROBY…

Mam na imię Leokadia. W roku 1986 uległam wypadkowi w pracy i byłam bardzo poparzona. Pracowałam w wydziale samochodowym, gdzie po podwórku jeździł bardzo ciężki sprzęt wszelkiego kalibru. Przez podwórko nielegalnie została puszczona rura gazowa i ona pewnego dnia pękła, gaz się ulatniał, a ja nie wiedząc o tym, podczas pracy zapaliłam zapałkę i znalazłam się w płomieniach. To było w grudniu, akurat bardzo grubo się ubrałam więc spaliło się ubranie, ręce i twarz, nogi… Bardzo trudno było wyleczyć oparzenie. Musiałam odbyć 2-letnią rehabilitację, aby rozćwiczyć ręce i móc nimi coś zrobić. Miałam też kilka operacji plastycznych pooparzeniowych

POMÓŻ TOMKOWI ZBUDOWAĆ PRZYSZŁOŚĆ

Tomek jest 12 letnim chłopcem, po którym nie widać choroby. Tym trudniej nam zebrać pieniążki na terapię,która umożliwia mu funkcjonowanie w społeczeństwie. Od 2 lata syn jest pod opieką terapeutów, dzięki którym uczy się czytać, pisać i poznawać świat. Uczy się panować nad emocjami, które potrafią zawładnąć nim na ponad 2 godziny. W amoku potrafiłby zrobić krzywdę sobie lub innym… terapia pozwala wyrobić u syna odruchy, które dla naszego mózgu są bezwarunkowe. Tomuś jest chory na czołowo-skroniową padaczkę lekooporną. U syna nie ma widocznych, „typowych” objawów dla padaczki.

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2024 Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym "Kawałek Nieba"