logowanie do subkont

Przekaż 1,5% podatku na pomoc dzieciom

Fundacja Kawałek Nieba

Fundacja Kawałek Nieba

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

WYLECZYĆ ZDEFORMOWANE RĄCZKI I STÓPKI HANI…

Gdy Hanusia pojawiła się na świecie i zobaczyłam jak wyglądają jej nóżki i rączki myślałam że serce mi pęknie. Wtedy znów w Twoich oczach widziałam łzy, było ich bardzo dużo.. ale tak gorzkich i pełnych bólu łez nie chciałabym zobaczyć nigdy… Płakaliśmy razem… Na konsultacji genetycznej pani doktor powiedziała, że deformacja kończyn naszej córeczki to nie jest kwestia ułożeniowa. Diagnoza zabrzmiała jak najokrutniejszy wyrok -ARTROGRYPOZA – choroba genetyczna charakteryzująca się deformacją stawów. Układ nerwowy nie przewodzi impulsów do mięśni i powstają silne przykurcze. U Hani dotyczy to obu rączek i deformacji stópek

MARTYNKA W WALCE Z NOWOTWOREM – MIĘSAKIEM EWINGA

Wszystko zaczęło się we wrześniu 2014 od małego „spięcia” z koleżanką z przedszkola. Wykręcona rączka bolała i bolała. Jedno RTG stawu łokciowego, potem drugie i trzecie nic niepokojącego nie wykazały. A ból nie mijał. Po serii badań i biopsji w kwietniu 2015 postawiono diagnozę – Mięsak Ewinga/PNET! Pod Kamilą i Patrykiem ugięły się kolana – ich jedyne, najukochańsze dziecko miało RAKA! Od 27.04.2015 Martynka stanęła w narożniku onkologicznego ringu. Ma tylko 7 lat, a musi podjąć najcięższą z walk – walkę o własne życie.

ILE KOSZTUJE ŻYCIE DZIECKA?…

Maksymilian ma zaledwie pół roczku, ale większość życia spędził w szpitalu. Jest dzieckiem z polskiej rodziny urodzonym na Ukrainie. Ma wrodzoną wadę wątroby. Lekarze w Kijowie stwierdzili, że aby synek mógł dalej żyć, potrzebny jest przeszczep wątroby. Problem w tym, że na Ukrainie nie ma dziecięcego ośrodka transplantacji, a leczenie w Polsce to olbrzymie koszty. W Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie zrobiono mu badania i lekarze zalecili drogie odżywki, którymi Maks jest teraz karmiony. Rodziców nie stać na kupowanie odżywek dla Maksa na kolejne dni, a tym bardziej na przeczep wątroby

NIE – AMPUTACJI! – BILET PO PIERWSZY KROK

Narodziny dziecka to największa radość i cud w życiu matki. W ciąży z każdym dniem maleńkie serduszko bije coraz mocniej pod Twoim sercem i już nie możesz doczekać się by je w końcu przytulić, ucałować delikatną główkę, czuwać przy łóżeczku i wsłuchiwać się jak oddycha. Po miesiącach wyczekiwań nareszcie przychodzi na świat i jest tylko Twoje, cudowne, jedyne. Szczęście matki nie zna wtedy granic. Mi nie dane było takie szczęście, lecz strach, ból i walka. Mimo wszystkich prawidłowych badań w trakcie ciąży, Rayyanek urodził się z bardzo rzadką wadą układu kostnego – brakiem kości piszczelowej zwanym Tibial Hemimelia – TH. Do tego ma narośl kostną oraz stopę końsko-szpotawą i nie ma stawu kolanowego.

ABY MÓJ SYNEK BYŁ SAMODZIELNY GDY MNIE ZABRAKNIE NA TYM ŚWIECIE…

Kacper urodził się w 2002 roku, z diagnozą toksoplazmoza wrodzona, lekarze długo walczyli o jego życie. Gdy miał 4 lata zdiagnozowano również ogólne zaburzenia rozwojowe (autyzm). Od tego czasu jest pod stałą opieką specjalistów.
Choroba postawiła miedzy nami niewidzialny mur, który nieustannie próbujemy przebić. Kacper robi postępy, w tej chwili zaczyna mówić. W wieku 8 lat, do pozostałych chorób dołączyła lekooporna epilepsja, początkowo o łagodnym przebiegu. Ta jednak, gdy Kacper wszedł w okres dojrzewania bardzo przybrała na sile. Napady były coraz częstsze i coraz dłuższe.

RAK ODBIERA SIŁY MAŁEJ OKTAWII…

Oktawia ma zaledwie 2 latka. Niespełna dwa miesiące temu zaczęła się skarżyć na ból brzuszka, który jakby się powiększył. Słowa lekarza były nieopisanym szokiem, okazało się że córeczka ma dużej wielkości guza – cierpi na chorobę nowotworową – neuroblastomę. Dla mnie – mamy Oktawii – to były najstraszniejsze słowa jakie mogłam usłyszeć. Moja córeczka, ta cudowna roześmiana, ciesząca się z wszystkiego maleńka dziewczynka ma tak straszną chorobę. Słów i łez nie wystarcza, aby wyrazić moje uczucia

TAK WIELE CHORÓB W MOIM ŻYCIU…

Mam na imię BASIA. Mam 44 lata. Od kilku lat walczę z PARKINSONIZMEM oraz silnymi RUCHAMI MIMOWOLNYMI. Pierwsze objawy choroby pojawiły się w postaci sporadycznych ruchów mimowolnych rąk i nóg ,na które nie zwracałam uwagi nie mając świadomości, że są początkiem poważnej choroby. Kiedy choroba zaczęła postępować pojawiły się coraz cięższe i silniejsze ruchy mimowolne. Do tego doszły sztywności i bóle mięśni i stawów, co sprawia problem z poruszaniem się i normalnym codziennym funkcjonowaniem. W trakcie pobytu w klinice neurologicznej zdiagnozowano u mnie parkinsonizm.

OPERACJA MOIM RATUNKIEM…

Kiedy rok temu na wizycie u reumatologa usłyszałam, że muszę zapisać się na endoprotezoplastykę biodra, było to dla mnie jak wyrok. Mam na imię Asia. Mam 24 lata i od kilku lat choruję na reumatoidalne zapalenie stawów. Choroba została zdiagnozowana dopiero w 2016 roku. Przez ten cały czas kiedy choroba była aktywna i nieleczona zrobiła wiele szkód i doprowadziła do nieodwracalnych zmian. 10 marca 2016 roku miałam wykonaną artroskopię lewego kolana. Po długich i bolesnych rehabilitacjach udało mi się osiągnąć zgięcie na 90° i pomimo dysfunkcji stawu kolanowego staram sie normalnie funkcjonować. Jednak wszystko do czasu.

FILIPEK I WALKA O SAMODZIELNĄ PRZYSZŁOŚĆ

Mam na imię Filip. Urodziłem się we wrześniu 2015 r. Myślałem, że moje życie będzie piękne i kolorowe. Tymczasem jest to walka o lepsze jutro, ciągła rehabilitacja, turnusy oraz wizyty u specjalistów i różne badania. Okazało się, że choruję na wiotkie porażenie czterokończynowe, zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, opóźniony rozwój psychoruchowy, hipotonię mięśniową oraz padaczkę. Lekarze nadal badają mnie pod kątem chorób genetycznych i jak dotąd nic nie wykryli. Ale jeszcze mnóstwo badań przede mną. Jestem pod stałą opieką poradni metabolicznej, genetycznej, rehabilitacyjnej, neurologicznej, okulistycznej, ortopedycznej, logopedycznej i dodatkowo będę miał przeprowadzaną diagnozę autyzmu dziecięcego.

POKONAĆ BÓL…

Mam na imię Gośka, mam 43 lata, mam kochającego męża i trójkę wspaniałych dzieci, mój problem zaczął się w 2010 roku. Doszło do ześlizgu kręgów w odcinku lędźwiowym o około 4,5 mm. Bolało ale nie było tak źle, zlecono mi rehabilitację i w razie wielkiego bólu tabletka przeciwbólowa. Niestety w 2013 roku nastąpił drugi ześlizg podczas dźwignięcia do około 9-10 mm. W tym wypadku ból był dużo silniejszy. Neurochirurg zlecił operację, która polegała
na stabilizacji kręgów. Operacja odbyła się bardzo szybko. 13 lipca 2013 roku wykonano zabieg na poziomie L5/S1, który polegał na założeniu 4 tytanowych śrub.

MALEŃKA PELASIA … – 750 gram SZCZĘŚCIA…

Po prawie trzech tygodniach pobytu w szpitalu Mała Pelasia przyszła na świat w 28 tygodniu ciąży z powodu nadciśnienia ciążowego. Była maleńka, miała zaledwie 715g i mieściła się w jednej dłoni . Przez tak wczesny tydzień ciąży idzie wiele powikłań i schorzeń przede wszystkim skrajne wcześniactwo, bardzo niska masa, niewydolność oddechowa, zaburzenia oddychania, niedokrwistość, żółtaczka, zaburzenia rytmu serca. Podczas pobytu w szpitalu zdiagnozowano retinopatię, operację bardzo przeżyliśmy tym bardziej, że córka bardzo długo wybudzała się z narkozy

DWANAŚCIE LITER. MATEUSZ I RAK

Każdy, kto trafia do piekła onkologii ma swoją traumatyczna liczbę liter. My też mamy. Jest ich 12. OSTEOSARCOMA. To słowo zdominowało nasze życie w 2013 roku. To słowo nie pukało do naszych drzwi. Weszło. Usiadło na kanapie i zadecydowało za nas, że teraz będzie nam spędzać sen z oczu każdej nocy, będzie w naszych myślach w każdej chwili. Tak naprawdę tych liter jest dużo więcej. Przerzuty do płuc, tachekardia zatokowa, krwotoczne zapalenie błony śluzowej żołądka, chemia, operacja, endoproteza, torakochirurgia, rehabilitacja. I wszystkie dotyczą Mateusza, naszego 16 – letniego dziś syna. Wojownika osteosarcoma…

POMOC DLA NATALKI…

Natalka ma orzeczoną niepełnosprawność, stwierdzono opóźnienie rozwoju mowy, Bardzo potrzebuje pomocy logopedycznej i terapeutycznej, aby mogła się rozwijać jak inne dzieci i dogonić rówieśników. Bardzo potrzebna jest pomoc.

ABY NIE USŁYSZEĆ SŁÓW: MÓZGOWE PORAŻENIE DZIECIĘCIE…

Witajcie, nazywam się Aleksander Taraszkiewicz i urodziłem się 11 maja 2017 roku. Moja mama była wtedy w 29 tygodniu, czyli w 7 miesiącu ciąży. Ważyłem 1030 gr i miałem 34 cm długości. Lekarze postanowili, że wraz z moim Bratem bliźniakiem tak wcześnie poznamy moich rodziców, ponieważ między mną a Maksymilianem wystąpił tzw. zespół przetoczenia TTTS. Jest to patologia polegająca m.in. na tym, że cała moja krew zaczęła przeciekać do Maksa. Ja miałem małowodzie, i się nie ruszałem już u mamy w brzuszku, natomiast Maks miał wielowodzie. Mój organizm był niedotleniony, Maksa przeciążony. 11 maja o 15:45 zaczęła się walka o nasze życie. 23 maja Maks niestety ją przegrał i powiększył grono Aniołków. Na mnie skupiła się podwójnie uwaga moich bliskich.

“JAK TO UMRZE? KIEDY?”

Najgorzej boli gdy kochasz kogoś najmocniej na świecie i w jednej chwili możesz go stracić na zawsze. Bólu matki, która parzy na cierpienie własnego dziecka nie da się opisać słowami. Chciałabyś je wyrwać, wziąć na siebie, ale nie możesz… W bezradności trwasz przy łóżeczku córeczki, którą targają coraz silniejsze wstrząsy, łzy lecą bez opamiętania, a ty nie wiesz ile jeszcze jesteście w stanie wytrzymać…Tośka. Dziewczynka rozwijająca się ponad normę, żywiołowa, radosna, rezolutna, rozgadana, roztańczona, mała psotnica. Niestety dzisiaj nasza mała Niunia jest ograniczana przez chorobę, która z dnia na dzień bardzo postępuje, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że my jesteśmy bezradni i każdego dnia musimy patrzeć jak bardzo cierpi.

STRACH I NADZIEJA. BARBARA I RAK

Całe życie w biegu codzienności, ale takiej mojej, wymarzonej, zaplanowanej. To dawało mi radość i pogodę ducha. Nawet w chwilach najtrudniejszych nie traciłam wiary i pozytywnego nastawienia do tego, co przede mną. Ale dziś chyba powoli tracę to co towarzyszyło mi przez 60 lat. Założyłam rodzinę, wychowałam dwie córki. W 2003 roku podjęliśmy z mężem decyzję, że zbudujemy dom – naszą ostoję na stare lata. Miejsce, w którym stworzymy nasz świat dla siebie, dzieci i wnuków. Kredyt hipoteczny nas nie przerażał, bo przecież zawsze trudy życia dzieliliśmy, a szczęście mnożyliśmy. Zaczęliśmy realizować nasze marzenie.

GUZY W MALEŃKIEJ GŁOWCE MIŁOSZKA…

Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz. W naszkicowanym obrazie Miłoszka ożywił inne życie… być może dalekie od doskonałości. Ożywiając je dodał do niego swoją cześć, wzywając do ciągłych starań i walki. Nasza historia będzie krótka, być może dlatego, że Miłosz ma dopiero 10 miesięcy. Urodził się jako wcześniak w 32 tygodniu – 9 listopada 2014. Mieliśmy krótki czas by przygotować się na inną wartość życia, naszego drugiego dziecka. W 24 tygodniu prenatalnym usłyszałam „dziecko ma guzy na sercu”, proszę o kontakt z Centrum Zdrowia Dziecka… pytań było dużo, a odpowiedzi jeszcze więcej. To spontaniczna wada genetyczna stwardnienie guzowate, brak leku i padaczka lekooporna. Guzy na narządach: mózg, serce, nerki, oko… itp. bardzo rzadka wada, przykro mi … usłyszałam.

MALEŃKA LUIZKA I 1% SZANS NA PRZEŻYCIE…

„ Proszę przyczyń się do tego, aby uśmiech na tej małej buzi był jak najczęstszy, a z oczek już nigdy nie płynęły łzy strachu i bólu.” Przedstawiam Wam Kochani Luizkę. To prawie 2,5 letnia mądra, uśmiechnięta dziewczynka. Luizka tak się spieszyła, aby poznać ten świat, ze postanowiła do nas przyjść już w 26 tygodniu ciąży. Zamiast cudu pięknych narodzin, było przerażenie, łzy, strach, widok malutkich pokłutych raczek, ciałka zaplątanego w kabelkach, piszczące maszyny przy spadkach saturacji, które brzmiały w uszach dzień i noc, serce w gardle na każdy dźwięk telefonu, były nieustanne modlitwy i … wielka nadzieja – skoro jesteś, skoro Ty dajesz radę, mimo, ze cała mieścisz się w dwóch dłoniach – walczysz jak najdzielniejszy lew – to my też musimy być dzielni i już niedługo wszystko będzie dobrze…

OPERACJA ABY NIE BYŁO JUŻ WIĘCEJ ŁEZ…

„Poród będzie dzisiaj – musimy ratować matkę… O dziecko będziemy walczyli później” – tak powiedzieli nam w oczy w 26 tygodniu ciąży… Jeśli macie dzieci, wiecie, co znaczą takie słowa i jak trudno po nich ustać na nogach. Chciałem go zobaczyć, byłem gotowy na mojego synka, a nie na śmierć i walkę o życie ich dwojga. Lekarze byli pewni, że jest jakiś problem z sercem, dlatego podjęli decyzję o zakończeniu ciąży w 26 tygodniu. Robiłem wszystko, by nie tracić głowy. Mój synek dostał jeden mały punkcik z tych 10 w skali Apgar.

ZŁODZIEJ MALEŃKIEGO ŻYCIA – NOWOTWÓR – SIATKÓWCZAK OBUOCZNY!!

Pamiętam tą chwilę – nogi się pode mną ugięły, czas stanął w miejscu, myślałam tylko o tym, że to niemożliwe, że to pomyłka, że to nie może być prawda! To jednak nie była pomyłka a diagnoza była miażdżąca- SIATKÓWCZAK OBUOCZNY – NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY, który zajął już OBA OCZKA mojego synka i w każdej chwili może dać przerzut do mózgu. Usłyszeć takie słowa o własnym dziecku to największy cios, jaki może otrzymać matka. Płakałam tak długo, aż zabrakło mi już łez… To jak najstraszniejszy sen, z którego chciałbyś się jak najszybciej obudzić, ale sen nie mija, tylko trwa, a ból i strach w sercu jest największy z możliwych, bo w każdej chwili możesz stracić maleństwo, które kochasz ponad wszystko na tym świecie!…

NASZ ŚWIAT SIĘ ZAWALIŁ… MALUTKA BIANKA I OSTRA BIAŁACZKA LIMFOBLASTYCZNA…

Cześć mam na imię Bianka. Wybrałam się z mama na bilans 2 latka, myślałyśmy ze to tylko rutynowe badanie… Gdy Pani doktor mnie zbadała nie miała dobrej miny. Skierowała nas na badania krwi, wyniki nie były dobre. Stawiłyśmy się w szpitalu w Elblągu gdzie powtórzono wyniki, były jeszcze gorsze. Za dwie godziny byłam z tatą i mamą w klinice hematologiczno-onkologicznej w Gdańsku. 23 maja lekarze postawili mi diagnozę OSTREJ BIAŁACZKI LIMFOBLASTYCZNEJ. Rodzice byli bardzo smutni, chociaż przy mnie się uśmiechali i udawali, że nic się nie dzieje. Wtedy przytuliłam się do taty i powiedziałam ” Tato nie płacz, będzie dobrze”.

RATUNEK DLA PAWEŁKA W WALCE Z GROŹNYM NOWOTWOREM – MIĘSAKIEM EWINGA

… w szpitalu lekarze postawili diagnozę – MIĘSAK EWINGA – ZŁOŚLIWY RAK KOŚCI Z PRZERZUTAMI DO PŁUC! Ta wiadomość załamała nas zupełnie. Nie mogliśmy powstrzymać łez. Przestaliśmy normalnie funkcjonować, pocieszaliśmy się nawzajem, lecz każdy płakał w ukryciu przed Pawełkiem . W jednej chwili cały Świat nam się zawalił. Myśleliśmy, że juz jest tak źle, że Pawełek odejdzie od nas. Doktor wcale nas nie pocieszała, wręcz przeciwnie powiedziała, że to jest bardzo ciężka choroba i na wyleczenie są małe szanse – tak to odebrałam. Jednak gdy ta największa fala rozpaczy do nas przyszła i wszystko w życiu straciło sens, zdaliśmy sobie sprawę, że przecież Pawełek jest z nami i musimy o niego zawalczyć ze wszystkich sił.

POMOC DLA SEBASTIANA

Mam na imię Sebastian. Od urodzenia choruję na miopatię, a od 12 roku życia poruszam się na wózku inwalidzkim. Musiałem przejść kilka operacji stabilizacji kręgosłupa, ponieważ pogłębiało się skrzywienie. Mój stan się pogarsza i teraz podczas badanie rentgenowskie dowiedziałem się, że mam pęknięcie pręta stabilizacyjnego. Zbieram na wózek elektryczny, ponieważ chciałbym żyć aktywnie i samodzielnie na ile mogę.

,,JESTEM DZIELNYM WOJOWNIKIEM. WALCZĘ O JUTRO, O SAMODZIELNOŚĆ…”

Wiktor Kęsicki ( Junior) urodził się w 26 tygodniu ciąży, jako skrajny wcześniak, z wagą 950gram. Witam Wszystkich, jestem Juniorek, opowiem Wam trochę o sobie. Moim głównym problem są oczy. Retinopatia wcześniacza dopadła mnie bez ostrzeżenia, w wersji agresywnej. Przeszedłem cztery operacje. Niestety jednego oczka, prawego nie udało się uratować. Na lewę oko widzę, ale słabo. Jestem jednooczny. Jestem pod opieką wielu specjalistów. Po krótce napiszę Wam do jakich chodzę najczęściej. Pulmonolog dba o mój oddech, ponieważ mam dysplazję oskrzelowo- płucną i czasami ciężko mi się oddycha ( jak przy astmie).

POMOC DLA GORANA

Mój synek Goran będąc będąc jeszcze w brzuchu podczas ciąży przeszedł wylew. Późno, bo dopiero w ósmym miesiącu życia zdiagnozowano mózgowe porażenie dziecięce, konsekwencją którego jest prawostronny niedowład połowiczy. Syn posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Goran potrzebuje rehabilitacji przynajmniej trzy razy w tygodniu. Niestety prywatnie nie jesteśmy w stanie Goranowi tego zapewnić. Tata Gorana jest osobą bardzo chorą, również posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu znacznym. Przeszedł 9 operacji embolizacji naczyniaka, wylew i w 2014 roku kriotomię.

WYBUDZIĆ UKOCHANEGO SYNA ZE ŚPIĄCZKI…

Zwracam się z ogromną prośbą o pomoc dla mojego syna Dawida Dąbrowskiego oraz mojej rodziny. Znaleźliśmy się w trudnej sytuacji dnia 24.07.2017 roku mój syn wraz z mężem mieli wypadek samochodowy. Dawid nie miał szczęścia miał złamany obojczyk,miednicę,lecz najważniejsza jest głowa,ma stłuczone śródmózgowie. Niestety do dzisiaj nie wybudził się ze śpiączki.Obecnie przebywa w Olsztynie w klinice Budzik dla dorosłych ma niedowład czterech kończyn. Dojazdy ,rehabilitacja,środki kosmetyczne,higieniczne ,sprzęt rehabilitacyjny obecnie koszty nas przerastają.

WALKA O ŻYCIE SPRZED WYPADKU…

Nazywam się Przemek urodziłem się 1 sierpnia 2000r. Byłem zdrowym i szczęśliwym nastolatkiem,moje życie zmieniło się diametralnie w dniu 16.07.2017 r. Kiedy uczestniczyłem w wypadku komunikacyjnym jadąc motorem za samochodem który nie zasygnalizował skrętu,żeby nie uderzyć w niego odbiłem w lewo i uderzyłem w barierki. Z miejsca wypadku zabrano mnie helikopterem do Gdańska gdzie walczyłem najpierw o życie i przeszedłem operację zespolenia kręgosłupa i usunięcia krwiaka z rdzenia, od poziomu Th 4-5 mam utrzymujący się brak czucia i porażenie kończyn dolnych.

MALEŃKA WIKTORIA I BARDZO TRUDNY POCZĄTEK ŻYCIA…

Wiktoria urodziła się 29 Stycznia 2016 roku z przepukliną oponowo-rdzeniową otwartą w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, pierwsza operacja odbyła się 29 stycznia. Zostało również stwierdzone wodogłowie przy czym konieczna była zastawka komorowo-otrzewnowa, oraz pęcherz neurogenny. Pierwsze trzy miesiące życia nasza córka spędziła na Oddziale Intensywnej Terapii i Patologii Noworodka. Od powrotu do domu Wiktoria jest pod stałą kontrolą lekarzy Chirurga, Urologa, Neurologa, Kardiologa. Równie ważna w tym wszystkim jest ciągła rehabilitacja zajęcia z fizjoterapeutami, pedagogami oraz neurologopedami.

POMOC DLA JULII…

Zwracamy się z prośbą do wszystkich ludzi dobrej woli o pomoc dla Julii, która wychowuje się tylko z mamą i rodzeństwem. Julia ma 3 latka. Cierpi na dziecięce porażenie mózgowe, nie chodzi, nie mówi, jest upośledzona w stopniu znacznym, ma spastyczność mięśni. Potrzebna jest kosztowna rehabilitacja oraz odpowiedni sprzęt. U Julii po trzech latach pojawiła się szansa, aby mogła stanąć na własnych nóżkach. Aby tak się stało, czeka ją wiele bolesnych operacji, a najważniejszą z nich jest tylna rizotomia grzbietowa, która ma usunąć spastyczność.

ABY MOJA CÓRKA WRÓCIŁA DO ŻYCIA…

Nazywam się Savanah Posyłek. Od 26 lat zmagam się ze skutkami rekonstrukcji krtani. 30.07.18 doszło do zatrzymania krążenia z powodu niedrożności dróg oddechowych, byłam w śpiączce,teraz mam uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Rehabilitacja neurologiczna i logopedyczna jest najważniejszym czynnikiem umożliwiającym mi powrót do normalnego funkcjonowania. Rekonstrukcja krtani pozwoli mi na nowo mówić i oddychać. Jestem żywiona poza jelitowo (przez PEG), aby zniwelować skutki niedożywienia. Będę bardzo wdzięczna za pomoc. Potrzebuję wsparcia finansowego do przeprowadzenia rehabilitacji i operacji pozwalającej mi powrócić do zdrowia.

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2024 Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym "Kawałek Nieba"