Category Archives: Podopieczni

ICH MÖCHTE EIN VORBILD FÜR MEINE KINDER SEIN UND FÜR SIE DEN MAGENKREBS ÜBERWINDEN.

POMOC DLA ROKSANKI

Jesteśmy rodzicami niespełna 3 letniej Roksanki. Poprosiliśmy fundację o pomoc, gdyż nasze leczenie nie jest w pełni skuteczne, by córeczka funkcjonowala jak dzieci w jej wieku, ale zacznijmy od początku. Gdy byłam w ciąży z Roskanką, było podejrzenie wady genetycznej, ponieważ przezierność karczku się nie zgadzała (była ponad 4). Miałam wykonywane testy Pappa, amniopunkcję. Wyniki ku naszej radości i zaskoczeniu wyszły prawidłowe. Roksanka przyszła na świat 23.11.2016 roku w 41 tygodniu ciąży. Była malutka jak Calineczka.

SYNEK KRZYŚ CZEKA I PROSI ABY TATA WRÓCIŁ DO ZDROWIA

Mój mąż dn .17.01.19r miał rozległy wylew krwotoczny w wyniku którego ma lewostronny niedowład, cały czas był przytomny i świadomy. Od 17.01. -20.02.19 przebywał w szpitalu. Ze szpitala został przewieziony na rehabilitację na ul Mazowiecką w Warszawie. Po 12 tygodniach, które mu przysługiwały, został wypisany do domu. Mąż po tym czasie siedział samodzielnie na wózku.

DUSZA I UMYSŁ UWIĘZIONE W CIELE

Pani Edyta od 2011 roku przebywa w ZOL po tragicznym wypadku w wyniku którego doznała urazu czaszkowo mózgowego. Jest osobą leżącą, bez kontaktu werbalnego, ale nawiązuje kontakt wzrokowy i reaguje na polecenia. Pani Edyta nie ma szans na poprawę funkcjonowania jej ciała, ale woła o pomoc swoim wzrokiem. Po przeprowadzonym badaniu przez pracowników AssisTech jest już pewne, że Pani Edyta doskonale rozumie otoczenie i potrafi się porozumiewać z wykorzystaniem wzroku za pośrednictwem systemu C-Eye.

PROTEZA KTÓRA ODMIENI ŻYCIE

Paweł Juras – od urodzenia posiada niewykształconą prawą dłoń, czym często odstrasza i zniechęca innych do kontaktu. Na co dzień nauczyciel, mający kontakt z wieloma osobami. Posiadana niepełnosprawność jest powodem trudności w odbiorze przez otoczenie, bywa także pretekstem do unikania bądź nadmiaru pytań ze strony dzieci. Paweł ma nadzieję na zakup protezy estetycznej swojej dłoni, co pomoże mu z pełną swobodą i komfortem funkcjonować – zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym.

DARIA – MAMA KTÓRA WALCZY Z BARDZO CIĘŻKĄ CHOROBĄ

Jestem Daria mam 35 lat dwójkę dzieci (8 i 12 lat) i coś, co nie pozwala mi normalnie żyć to Miastenia. Miastenia jest chorobą rzadką, niewiele osób o niej słyszało, nie wiele wie jak może być groźna i podstępna, choroba atakuje znienacka i może powalić. Każda infekcja może powodować ostre zaostrzenie choroby. Nadmierne przegrzanie lub wychłodzenie organizmu nasila objawy choroby. Każdy najmniejszy wysiłek powoduje osłabienie mięśni, mogące prowadzić do problemów z oddychaniem.

POMOC DLA ZOFII W WALCE Z RAKIEM

Mam na imię Zofia. Walczę z rakiem piersi. Mój mąż jest po 2 zawałach. Utrzymujemy się z bardzo niskich zasiłków chorobowych. Nasza sytuacja finansowa jest bardzo trudna. Dwa razy w tygodniu muszę dojechać do szpitala, w jedną stronę jest 70km. Bardzo jest mi potrzebna pomoc na lekarstwa i dojazdy, aby pokonać chorobę nowotworową.

ABY JASIU ODZYSKAŁ ŻYCIE SPRZED WYPADKU…

Nasz dwudziestoletni syn Jasiu, student I roku ekonomii 3.01.2019 w drodze do domu uległ poważnemu wypadkowi komunikacyjnemu. Przez 6 tygodni walczył o życie na oddziale Intensywnej Terapii w Krakowskim CUMRIK. Dzięki olbrzymiemu zaangażowaniu i determinacji całego personelu walkę tę wygrał. Przez kolejne miesiące był w śpiączce, mimo tego cały czas był rehabilitowany aby mógł powrócić do pełnej sprawności.

ABY KOCHANY TATUŚ WRÓCIŁ DO ŻYCIA SPRZED WYPADKU

To mój Mąż Andrzej- dobry i pracowity człowiek, kochający tata. W lipcu 2019 roku uległ poważnemu wypadkowi komunikacyjnemu. Długo walczył o życie. Udało się, jest z nami, żyje! Przed nim jednak długa droga w walce o zdrowie, normalną codzienność i powrót do domu. Aktualnie Andrzej przebywa w szpitalu. Wymaga intensywnej rehabilitacji ruchowej i neurologicznej, specjalistycznego leczenia i stałej opieki.

POMÓŻ KACPERKOWI USŁYSZEĆ ŚWIAT

Kacper urodził się 19.05.2011  jako zdrowy silny chłopczyk. Rozwijał się prawidłowo i niewiele wskazywało na późniejsze kłopoty. Czasami może nie przyszedł od razu na wołanie mamy, lub nie wykonał jej prośby – ale znają to chyba wszyscy rodzice prawda? Problem pojawił się, gdy Kacperek poszedł do szkoły. Mimo swoich chęci literki nie chciały zostać na dłużej w jego główce, a pytania nauczycielki długo pozostawały bez odpowiedzi. Problemy nasilały się były coraz bardziej widoczne i w końcu po wnikliwych badaniach okazało się, że Kacper nie słyszy tak jak każdy z nas.

WALKA Z RAKIEM O ŻYCIE MĘŻA I SWOJE

Moi drodzy , coż tu pisać … Oboje z małżonkiem prosimy Was o wsparcie w udźwignięciu tego co wydarzyło się w naszym życiu. Wspomnę ,że roku 2018 prosiłam o wsparcie dla mojego męża Michała Walkowicza ,kiedy przy wielu chorobach przewlekłych zachorował na złośliwego raka skóry podstawnokomórkowego. (od 2015)r. Stoczona walka o ratowanie oka Michała , dała spektakularne efekty zastosowaną immunoterapią i brachyterapią.

RATUNEK DLA NASZEGO TATY W WALCE Z CHOROBĄ

Choroba naszego taty zaczęła być widoczna półtora roku temu. To wtedy zaczął mieć pierwsze problemy z rękoma, ubywało mu siły, przedmioty leciały mu z rąk, więc postanowił iść się przebadać. Badania miał prowadzone w dwóch szpitalach, pierwszym z nich był Wojewódzki Szpital Specjalistyczny we Włocławku, już tam stwierdzili zanik mięsni. Drugie badania, które miały nas wszystkich upewnić, że to jest na pewno ta choroba były prowadzone w Szpitalu Czerniakowskim w Warszawie, w owej placówce potwierdzono chorobę zaniku mięśni oraz poinformowano nas, że jest to skutek Stwardnienia Zanikowego Bocznego (SLA).

MAŁEGO ANTOSIA WIELKA WOJNA ZE ZŁOŚLIWYM RAKIEM

Nasz Synek niespełna 2-letni Antoś z samodzielnego, gadatliwego, roześmianego i wdrapującego się wszędzie rezolutnego zdrowego dziecka stal się apatycznym, smutnym i chwiejącym na nogach przestraszonym, małym człowieczkiem. W dniu 05.03.2019 r po przeprowadzonym rezonansie okazało się, że w główce Antosia usadowił się olbrzymi, bo wielkości 9 cm guz – nowotwór. Pozostawienie guza w stanie nienaruszonym było wyrokiem śmierci dla Naszego Synka; jednak szczęściem w nieszczęściu okazało się, że guz ten pomimo fatalnego umiejscowienia jest guzem operowalnym.

CHOROBA ZABRAŁA MI WZROK, ALE NIGDY NIE ODBIERZE MIŁOŚCI DO TWORZENIA MUZYKI

Hej, jestem Damiango. Nie urodziłem się niewidomy. Nie straciłem też wzroku z dnia na dzień. Byłem do tego przygotowywany bardzo długo. To się nazywa ślepy traf… Kiedy wiesz, że być może widzisz coś po raz ostatni i starasz się zachować sytuację, którą masz przed oczami jako stopklatkę. Może już jutro rano obudzisz się widząc czerń zamiast palety barw… Niestety, dzień, w którym miałem w głowie jedynie album ze zdjęciami z pamięci – nadszedł. Chorowałem na cukrzycę od siedemnastego roku życia.

POMOC DLA BEATY

W lutym tego roku.. w wyniku wirusa świńskiej grypy, przeszłam obustronne, masywne zapalenie płuc, śpiączkę w której byłam ponad miesiąc czasu oraz czterokończynowe porażenie. Na chwilę obecną poruszam się na wózku inwalidzkim. Powoli uczę się chodzić z pomocą chodzika i asekuracją osób trzecich. Niestety, pozostał mi niedowład lewej kończyny górnej i prawej kończyny dolnej. Wymagam pomocy i opieki osób trzecich, zwłaszcza przy codziennej toalecie, ubieraniu się i podawaniu czy robieniu posiłków.

NASZA CÓRECZKA JULIA WALCZY Z GUZEM MÓZGU

Julka zaczęła chorować 2017 roku. Miała dziwne objawy: zaczęła gorączkować, trzymała głowę cały czas po lewej stronie, nie chciała jeść, pić, nie chodziła. Trafiła do szpitala w Tarnowie. Tam zrobiono tomografię głowy i okazało się że ma guza mózgu 5 cm. To była najgorsza wiadomość w naszym życiu. Julka została przewieziona do szpitala do Prokocimiu, gdzie została przeprowadzona operacja usunięcia guza. Operacja trwała 8 godzin. Córeczka po operacji została przewieziona na intensywna terapię. Julka jest już po 3 operacjach, radioterapii i cały czas jest w trakcie chemioterapii. Miała już 6 przerzutów. Modlimy się z całą rodziną żeby było dobrze. 

MOJE DZIECKO – MOJE SERCE – WALCZY Z BIAŁACZKĄ

Moje dziecko to moje serce. A bez serca żyć się przecież nie da. Mam wrażenie, że rzeczywistość się kopiuje a ja śnię. I mam nadzieję, że zaraz mnie ktoś obudzi i powie: krzyczałaś, obudź się, to tylko sen. Ale rzeczywistość jest taka, że znowu jesteśmy na ODDZIALE ONKOLOGICZNYM, w Świecie Obcych, a oni nie wypuszczają tak łatwo. To co już było, było tak straszne, że boję się o tym myśleć, a to co przed nami jest wielokrotnie bardziej przerażające. Najgorsze, że nie cierpię i nie umieram ja, tylko moje dziecko. A to boli znacznie bardziej.

CHCĘ SŁYSZEĆ

Jesteśmy rodzicami wesołej, pełnej życia i ciekawości świata córki Blanki, która urodziła się z obustronnym niedosłuchem zmysłowo-nerwowym. Noszenie aparatów słuchowych nie sprawia Jej trudność wręcz przeciwnie córka upomina się o założenie, mówi że bateria się wyczerpała. Słyszy, że aparaty słuchowe Jej pomagają nas i innych zrozumieć. Blanka uczęszcza do przedszkola w którym ma zajęcia dodatkowe ze specjalistami, jak również korzysta z zajęć z wczesnego wspomagania rozwoju w Niepublicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

POMOC DLA EWY

Zwracam się z uprzejmą prośbą o pomoc w zakupie wózka inwalidzkiego dla córki, która urodziła się z mózgowym porażeniem czterokończynowym. Ewa urodziła się jako wcześniak i ważyła zaledwie 850g. W wieku dwóch lat przeszła operację usunięcia nerki. W późniejszym wieku przeszła też rekonstrukcję stawów biodrowych. Ogólnie jest osobą siedzącą. Córka ma spastykę, która bardzo szybko się nasila. Obecnie Ewa ma 25 lat i w swoim dotychczasowym życiu wiele czasu spędziła w szpitalu na leczeniu i rehabilitacji. Wózek, który posiada nie zapewnia jej prawidłowej postawy, co będzie prowadziło do nieodwracalnych zmian kręgosłupa.

POMOC DLA JOANNY

Joanna Galik (22lata) jest od urodzenia upośledzona intelektualnie w stopniu znacznym, co wiąże się ze stałą opieką sprawowaną nad nią zarówno w domu jak i poza nim. Asia mimo swojej choroby jest pogodną, otwartą dziewczynką, a także pomimo trudności sumienną uczennicą. Odpowiednio kierowana jest w stanie dużo zapamiętać. Stara się pomimo swoich ograniczeń uważnie słuchać, wykonywać polecenia o ile je zrozumie oraz powtórzyć przekazaną wiedzę choć wymowa sprawia jej trudność.

NASZA KOCHANA CÓRECZKA ZUZIA WALCZY Z BIAŁACZKĄ

Jak żyć, kiedy nie ma czym oddychać? Kiedy usłyszane słowa powodują zaciśnięcie gardła i nagły brak tlenu. Tak było, kiedy usłyszeliśmy wyrok. Ostra białaczka limfoblastyczna. Nasza córka Zuzia, która niecały miesiąc temu radośnie świętowała trzecie urodziny, teraz patrzy na nas ufnym wzrokiem nie rozumiejąc dokładnie co się dzieje… Patrzy na nas ze szpitalnego łóżka, w którym przyjdzie jej spędzić najbliższe miesiące jej życia. Może dobrze, że nie rozumie, bo my rozumiemy i ciężko nam normalnie dalej żyć. Normalność przestała istnieć. Ten wyrok spadł na nas jak grom z jasnego nieba i rozbił całe nasze dotychczasowe, poukładane życie.

LEK RATUNKIEM DLA BRACI W WALCE Z OKRUTNĄ CHOROBĄ

Zwracam się z prośbą o pomoc dla dwóch moich synów Piotra 34 lata i Tomasza 29 lat, u których na początku tego roku postawiono diagnozę choroby Niemmana Pica typu C. Choroba Niemanna Picka należy do grupy chorób dziedzicznych metabolicznych, znana jest jako leukodystrofia albo choroba spichrzania lipidów, w której szkodliwe ilości tłustej substancji (lipidy) gromadzą się w śledzionie, wątrobie, płucach, szpiku kostnym i mózgu powodując postępujące objawy choroby w postaci powiększenia narządów wewnętrznych, zmian neurodegeneracyjnych mózgu a co za tym idzie zaburzeń chodu, mowy, połykania i innych.

POMOC DLA KAROLINY W WALCE Z CIĘŻKĄ CHOROBĄ

Mam na imię Karolina. Mam 37 lat.Choruję na Ataksje Rdzeniowo Móżdżkową którą przekazała mi nieżyjąca mama w genach.Do 30-ego roku życia choroba przebiegała bezobjawowo. Po tym czasie zaczęły występować objawy choroby co zostało potwierdzone badaniami genetycznymi. Nastąpiły problemy z poruszaniem się, utrzymaniem równowagi jak również z wymową. Nagle proste czynności stały się problemem. W chwili obecnej choroba utrudnia mi chodzenie.Chodzę bardzo sztywno, wpadam na różne rzeczy bo trudno mi utrzymać równowagę dlatego osoby nie wiedzące o mojej chorobie myślą że jestem pod wpływem alkoholu.

MOC MIŁOŚCI KTÓRA PRZETRWA WSZYSTKO

Jak każda matka oczekiwałam z wytęsknieniem na dzień narodzin mojej córeczki. Dwa tygodnie przed porodem dowiedziałam się, że nie urodzi się zdrowa. Wiedziałam, że nigdy nie będzie taka jak inne dziewczynki. Ale wiedziałam też, że będę ją kochała jak stąd, na koniec świata i z powrotem! Wiktoria przyszła na świat 27 stycznia 2010 roku z wadą wrodzoną: przepukliną sznura pępowinowego. Z każdym dniem pojawiały się kolejne diagnozy: refluks żołądkowo-przełykowy, wylewy III stopnia, epilepsja lekooporna, zaćma obustronna, niedotlenienie

MALUTKA KAJA I TRUDNA CHOROBA

Kaja jest dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności (autyzm dziecięcy). Potrzebuje terapii specjalistycznej, która pomoże jej się lepiej rozwijać (terapia sensoryczna, logopeda, pedagog specjalny, psycholog i psychiatra). Jestem matka dwójki dzieci (Maja 17 miesięcy i Kaja 3 lata). Z powodu Kaji schorzenia i samotnego wychowywania dzieci nie jestem w stanie podjąć pracy zarobkowej, aby pomóc swojemu dziecku. Razem z dziećmi utrzymuję się z zasiłków z opieki społecznej. Tata dzieci zginął w wypadku, niestety dzieci nie mają prawa do renty rodzinnej, ponieważ tata nie spełniał warunków ZUS. Bardzo proszę Państwa o pomoc, aby moja córeczka Kaja mogła się swobodnie rozwijać.

POMOC DLA MANUELA

Mój syn ma 8 lat. Z wyglądu to normalne dziecko, które nie różni się od innych dzieci. Jednakże pięć lat temu został zdiagnozowany u niego zespól nerczycowy sterydozależny. Od listopada2014r.jest cały czas na sterydach, w międzyczasie doszły leki immunosupresyjne( Endoxan, Cyklosporyna, aktualnie Mykofenolan mofetylu). W/w leki powodują skutki uboczne, pojawiają się nowe dolegliwości: bóle głowy, przerost dziąseł, nadciśnienie tętnicze, zaćma, obniżenie odporności zahamowanie wzrostu, otyłość, nadmierne owłosienie w okolicach szyi pleców i ramion, sylwetka cushingoidalna.

TATO, WRÓĆ DO NAS, TĘSKNIMY…

Dzień 25.07.2019 r. zapamiętamy z bratem i mamą na zawsze. Obudził mnie dźwięk sms- a. Na wpół przytomna myślałam, że to co czytam mi się śni: „Paula odezwij się, ojciec miał zawał z zatrzymaniem krążenia”. Niestety to nie był sen, a ja nie mogłam się obudzić, to było życie… Co poczułam ? Szok, niedowierzanie, strach czy żyje, jak się ma, co dalej. Nie wiedziałam, że to dopiero początek naszej trudnej walki o ojca, okupionej łzami, i na przemian nadzieją i jej brakiem, w odpowiedzi na rokowania, które padały z ust lekarzy. Niektórzy wprost mówili, że to koniec, że to stan wegetatywny z którego nie ma odwrotu. Na szczęście nadziei nam nikt odebrać nie może.

POMOC DLA PIOTRA

Pewnego dnia w lutym br. Mąż poczuł sie źle, dodam , że nigdy nie chorował. Wezwaliśmy pogotowie. Jak sie później okazało, był to rozwarstwiający tętniak aorty. Po długiej i trudnej operacji mąż dostał sepsę, w wyniku której nastąpiły dalsze komplikacje: czterokończynowy niedowład , oddech wspomagany przez respirator i gastrostomia .
Na obecna chwilę, podejmujemy próbę komunikacji za pomocą C-Eye , które wypożyczyliśmy na próbę. Konieczna jest również ciągła rehabilitacja ruchowa. Zależałoby nam również na podnośniku , nie mówiąc o pionizatorze.

ABY MALUTKI OLIWIEREK WYGRAŁ WALKĘ Z CHOROBĄ

Hej! Mam na imię Oliwier i chciałbym Wam w skrócie opisać moją krótką ale pełną przygód historię, a więc…zacznijmy od początku… Podczas 5 miesiąca pobytu w brzuszku kiedy byłem jeszcze małym chłopcem lekarze zdiagnozowali u mnie wodogłowie dwukomorowe. Jak się później okazało narastało w zastraszającym tempie doprowadzając do ucisku na korę mózgową, który spowodował nieodwracalne uszkodzenie komórek mózgowych. Od tego momentu rodzice stanęli przed największym wyzwaniem w swoim życiu.

BY MÓJ ŚWIAT NIE BYŁ ZNÓW ŚWIATEM CISZY

Seweryn urodził się zdrowy poprzez cięcie cesarskie. W wieku dwóch miesięcy zachorował na meningokokowe zapalenie opon mózgowo–rdzeniowych. Ze względu na lekoodporność immunologiczną leczenie było bardzo trudne i nie przynosiło rezultatów w oczekiwanym czasie. Lekarze nie dawali Sewerynowi szans na przeżycie i zdrowie. Kilkukrotna reanimacja, wysokie ciśnienie śródczaszkowe i padaczka ogniskowa wpływały na brak postępu leczenia. Mimo niepomyślnych rokowań i z każdym dniem narastającego zagrożenia życia lekarze specjaliści nie poddali się. Po kilku miesiącach wygraliśmy życie dziecka.