SAMODZIELNOŚĆ TO MOJE BYĆ ALBO NIE BYĆ…

Moje motto życiowe brzmi:

Życie pod górkę wnet cię rozweseli,

Gdy serce daje i z drugim się dzieli.

Mam na imię Joanna. Na co dzień poruszam się na wózku inwalidzkim. By mieć do tego odpowiednie siły fizyczne codziennie ćwiczę. Pomaga mi moja mama. Jednak jej zdrowie i wiek nie pozwalają na to, by prowadzić ciężki wózek inwalidzki, szczególnie gdy jest trudny teren i trzeba go pchać pod górkę.

Bym mogła samodzielnie funkcjonować potrzebna mi jest kosztowna operacja. To moja nadzieja.

Kolejna wielka potrzeba to dostosowanie mieszkania do możliwości poruszania się wózkiem.

Wymienione potrzeby pozwolą mi swobodnie funkcjonować w społeczeństwie tak, jak każda inna osoba. Przede wszystkim zaś odsuną ode mnie widmo przebywania w domu opieki społecznej, gdyby kiedyś zabrakło mojej kochanej mamy.

Jestem kreatywna. Mam swoje zdanie i wyrażam je wprost. Mam też wiele zainteresowań. Od lat interesuję się fotografią. Mam profesjonalny aparat fotograficzny z lustrzanką. Wykonywanie fotografii sprawia mi wiele radości.

Kolejna moja fascynacja to ręczne wykonywanie biżuterii. Mam do tego skromne narzędzia i gromadzę wszelkie świecidełka. Po wykonaniu bransoletki, kolczyków bądź wisiorka, obdarowuję nimi znajomych. Wykonywanie biżuterii i dzielenie się nią ze bliskimi daje mi wiele satysfakcji, radości i podbudowuje moją psychikę.

Kocham psy i konie. Uwielbiam muzykę. Słucham jej bardzo dużo, bo jak twierdzę, muzyka jest lekarstwem dla duszy. Najbardziej mi się podoba relaksacyjna muzyka indiańska. Lubię też Enricue Iglesiasa. Ostatnio byłam na koncercie Andrzeja Piasecznego. Poczułam wielką radość w sercu. To było niesamowite. Udało mi się nawet otrzymać od niego autograf. To super pamiątka.

Moja codzienność to muzyka, biżuteria, fotografia, hafty krzyżykowe no i przede wszystkim ćwiczenia gimnastyczne.

Proszę o wsparcie, gdyż operacja to dla mnie być albo nie być. Bardzo istotne są również dla mnie coroczne wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne. Wiąże się to jednak z kosztami, których nie jestem w stanie pokryć z mojej socjalnej renty.

Mam marzenie i w głębi mojego serca wiem, że jest realne. Aby dzięki operacji stać się samodzielna

Pomóc Joannie można dokonując wpłaty na konto: