LOS KTÓRY JEST ZBYT OKRUTNY…

Znieczulony Los Ludzki po rozpoznaniu schorzeń skazuje:
1) Marcela Sztuk urodzonego 04.03.2019 cierpiącego na:
– autyzm,
– arytmię serce,
– zaburzenia defekacji
2) Iwonę Wojtasik-Sztuk urodzoną 24.01.1973 cierpiącą na:
– niedowład kończyn dolnych i częściowy niedowład kończyn górnych
– zapalenie skórno-mięśniowe
– zaniki tkanki łącznej
na dożywotnią walkę z życiem.

Obwinionych skazuje się na konieczność dożywotniego leczenia i rehabilitacji. Na podstawie trudnego losu kosztami obarcza się wyżej wymienionych.
Noc – płacz i krzyk.. Kolejna nieprzespana noc, najgorsze, że nie wiem dlaczego mój Marcelek tak płacze, przecież lekarz powiedział, że nie jest chory. Ma już dwa latka. Przecież wszystko było dobrze, zdrowy chłopiec, śmiał się tak często, rozbrajał uśmiechem, a teraz nie chce się bawić z innymi dziećmi i nie reaguje, jak woła się do niego po imieniu. Z przerażeniem patrzyłam jak przygląda się z uwagą tylko jak coś wiruje, kręci się, a reszta świata go nie interesuje. Czasem jakby mnie nie poznawał. Serce pękało mi z bólu na drobne kawałeczki. Dlaczego mój synek? Jak można mieć i tak powoli tracić swoje dziecko, które jest tak blisko, a zarazem nagle tak bardzo daleko. Jakby między nim i całym światem ktoś wybudował nagle bardzo wysoki mur – ścianę nie do pokonania. Między moim synkiem i mną! Konsultacje lekarzy i wyrok jednogłośny – ten wysoki mur to AUTYZM WCZESNIDZIECIĘCY. Tak i dotyczy właśnie mojego synka. Jak tylko Marcelek tego nie widział, to tak mocno płakałam, że zdawało się, że zabrakło mi już łez…
Ta diagnoza wywróciła nasze życie do góry nogami. Od kilku lat życie całej naszej rodziny, skupione jest na tym, aby Marcelek w przyszłości chociaż po części mógł funkcjonować samodzielnie. Wymaga to ciągłej i systematycznej pracy wielu specjalistów, niestety większość terapii jest w 100 % płatna. Terapia bardzo pomaga, więc z całych sił chciałabym mu ją zapewnić. Pomimo, że poświęciłam wszystko, aby poprawić życie mojego syna, nie przewidziałam, że los zada mi kolejny cios… Dwa lata temu pojawił się u mnie pierwszy niedowład nóg, potem zaniki tkanki łącznej. Rozpoznano jamistość rdzenia kręgowego, a obecnie mam stwierdzony niedowład kończyn dolnych i częściowy niedowład kończyn górnych. Już wiadomo, że mój organizm zaatakowała jakaś choroba autoimmunologiczna, jestem badana pod kątem zapalenia skórno-mięsniowego i stwardnienia rozsianego. Dziś codzienne czynności bywają dla mnie wyzwaniem i zarazem katorgą. Poruszam się na wózku lub muszę leżeć. Mam orzeczenie o całkowitej niezdolności do samodzielnej egzystencji, ale mimo to nadal walka o Marcela jest priorytetem, póki starczy mi sił…

Marcelowi potrzebne jest leczenie i intensywna rehabilitacja. Mi także, żeby zachować chociaż te reszki sprawności jaka mi została. Aby opiekować się synkiem i mną, mąż musiał zrezygnować z pracy. Nie jesteśmy w stanie zapewnić leczenia jakiego wymaga Marcel, ale całym sercem wierze, że znajdą się ludzie, którzy zauważą ból i troskę matki w obliczu tak wielkiego cierpienia i pomogą mojemu synkowi…