TATUSIU, TĘSKNIMY ZA TOBĄ, WRÓĆ DO NAS

W niedzielne popołudnie 16 września 2018 r. 34-letni Marcin zrobił zakupy, spakował bagaż, pożegnał się z rodziną i ruszył samochodem do pracy w Niemczech. Zawodowy kierowca – wydawałoby się, że doskonale zna warunki panujące na drogach i potrafi przewidzieć niebezpieczne sytuacje, które mogą go spotkać. Nic bardziej mylnego. Do głowy mu nie przyszło, że jeszcze tego samego dnia o godzinie 22.35 strażacy i ratownicy medyczni będą go wyciągać z wraku jego samochodu. Marcin – Felek – tak nazywają go koledzy, nie dojechał do celu. Nikt nie wie co przyczyniło się do wypadku. Niemieccy policjanci badający sprawę przypuszczają, iż Marcin zasnął za kierownicą.

Z relacji policji wynika, iż około godziny 22.15 na autostradzie A2 na wysokości Bielefield samochód, którym jechał Felek zaczął zjeżdżać z pasa na pas. Następnie wbił się w tył jadącej prawym pasem ciężarówki. Siła uderzenia wyrwała auto spod ciężarówki i kilkakrotnie obróciła nim wokół własnej osi.

Marcin cudem przeżył. Lekarz, który zajął się nim w klinice Betel powiedział, że z takich wypadków żywym się nie wychodzi. Jego stan był krytyczny. Lekarze walczyli o każdy oddech. Marcin doznał wielonarządowych urazów m.in. przebite płuco, uszkodzoną wątrobę, uszkodzone kości twarzoczaszki, liczne krwotoki wewnętrzne. Był podłączony do respiratora i przeszedł tracheotomię. Najcięższym obrażeniom uległa głowa.
Felek spał, długo się nie wybudzał. Przeszedł szereg zabiegów ratujących jego życie. W stanie śpiączki pourazowej w dniu 3 października 2018 r. został przewieziony do Polski na oddział neurologii Szpitala Klinicznego w Poznaniu. Tam obudził się, był leczony i rehabilitowany.

Jego stan został zdiagnozowany jako stan minimalnej świadomości. Według stupunktowej, międzynarodowej skali Barthel – określającej stan ruchowy pacjenta – Marcin ma 0 punktów. Kwalifikuje go to do długoterminowej opieki w placówce. Rodzicom: Bogumile i Stanisławowi udało się znaleźć miejsce dla syna w ZOL Fundacji Światło w Toruniu. Został tam przewieziony 19 grudnia 2018 r. Na miejscu podłączono go do „Cyber oka” – urządzenia umożliwiającego komunikowanie się z osobami w stanie minimalnej świadomości, które mogą poruszać okiem. Marcin kierując wzrok na jeden z dwóch obrazów na monitorze, potrafił wskazać ten, który został wymieniony przez lekarza. Felek otwiera oczy, ma sprawny słuch i wzrok, ale nie wiadomo w jakim stopniu odbiera docierające do niego bodźce.

Według lekarzy i rehabilitantów szansą na powrót do zdrowia, jest dla Marcina długoterminowa i intensywna rehabilitacja. Sześćdziesięcioparoletni rodzice – emerytka i rencista, nie są w stanie sfinansować leczenia syna. Pobyt w Toruniu co miesiąc rodzi koszty, które obecnie rodzice pokrywają z pieniędzy przekazanych przez rodzinę i znajomych. Aby powrócić do sprawności fizycznej przed Marcinem długa droga. Pobyt w ośrodkach, dla osób niesprawnych ruchowo, w stanie minimalnej świadomości jest bardzo kosztowny. Przykładowo pobyt w renomowanym ośrodku rehabilitacyjnym kosztuje 25 tys. zł miesięcznie. W grę wchodzą również pobyty w domu, który nie jest przygotowany do osoby niepełnosprawnej. Potrzebne jest np. specjalne łóżko, odpowiednio przystosowana łazienka, wózek inwalidzki i podjazd do niego.

Marcin jest ojcem dwójki dzieci: 10-letniego syna i 2-letniej córeczki. Mateusz i Gabrysia od miesięcy czekają na powrót taty. Gabrysia już zatraca jego obraz w pamięci. Mateusz widuje go od czasu do czasu, ale nie może z nim porozmawiać, prowadzi jedynie monolog.

Sytuacja, w której znalazł się Marcin jest niezwykle trudna. Dlatego prosimy o pomoc finansową. Będziemy wdzięczni za każdy datek przekazany na jego rehabilitację. Pamiętajcie o Marcinie dokonując rocznego rozliczenia i przekażcie mu swój 1% podatku.
Dziękujemy wszystkim, którzy wesprą Marcina w powrocie do zdrowia i rodziny.

Rodzina i przyjaciele Marcina

Pomóc Marcinowi można dokonując wpłaty na konto: